Tímarit lögfræðinga - 01.03.1952, Blaðsíða 25

Haaffdómurinn í finlcvc.i!)(nnáli IircLlanda off NorcrjR
19
vegar heldur norska ríkisstjórnin fast við sitt kerfi um
ákvörðun markalína, enda telur hún það vera i öllum grein-
um í samræmi við ákvæði alþjóðalaga.
Dómurinn mun taka til athugunar, hvert eftir annað hin
ýmsu atriði í kröfu Hins sameinaða konungsríkis og í vörn
norsku ríkisstjórnarinnar.
Strandbeltið, sem deilan varðar, er mjög langt. Það
hggur norðan 66° 28,8' norðl. br., þ. e. norðan heimskauts-
baugsins, og tekur yfir strönd norska meginlandsins svo
og allar eyjar, hólma, kletta og rif, sem þekkt eru með
nafninu „Skjærgaard” (Skerjagarður), auk allrar noskrar
landhelgi og innsævis. Strönd meginlandsins, sem er yfir
1500 kílómetra á lengd, þótt ekki sé tekið tillit til fjarða,
flóa og minniháttar vogskorninga, er mjög sérkennileg að
lögun. öll strandlengjan er mjög vogskorin og alls staðar
ganga firðir, flóar og vogar inn í landið, víða mjög langt:
Porsangerfjörður, gengur t. d. 75 sjómílur inn í landið. Að
vestanverðugengur hálendið fram í sjóinn, hinar stóru og
smáu eyjar, sem allar eru fjöllóttar, hólmar, klettar og
sker, er sum þeirra standa alltaf upp úr sjó, en önnur
koma einungis upp við lágflæði, eru í rauninni ekki annað
en framhald norska meginlandsins. Allar eyjar, stórar og
smáar, sem mynda skerjagarðinn, eru taldar af norsku
i'íkisstjórninni að vera eitt hundrað og tuttugu þúsund.
Skerjagarðurinn liggur fram með allri strönd meginlands-
ins frá suðurenda deilusvæðisins og alla leið að Norður-
höfða. Austan Norðurhöfða er enginn skerjagarður, en
einnig þar skerast breiðir og langir firðir inn í landið.
Stórir og smáir firðir skerast svo að segja inn í hverja
eyju í skerjagarðinum, Óteljandi djúp, sund, álar og skipa-
leiðir eru samgönguleiðir landsmanna, sem búa þar bæði á
eyjunum og meginlandinu. Strönd meginlandsins er ekki,
svo sem hún er í nær öllum öðrum löndum, skýrt greini-
mark milli lands og sjávar. Það, sem máli skiptir, og það,