Tímarit lögfræðinga - 01.09.1952, Síða 21

Mciöyröi og meiöyröamál.
141
in. Eru dómsúrlausnir um þessi efni hér allmargar til og
veita mikla fræðslu um þessi atriði.
2. Vafi kann að vera um aðild. Sönnunarbyrðin hvílir
á sækjanda um það, að hann sé sá, er fyrir móðgun eða
aðdráttun hafi orðið. Oft getur enginn vafi verið um þetta,
með því að sækjandi hefur verið skýrt greindur í meiðandi
ummælum eða móðgun tvímæalaust beint gegn honum, eða
stefndi kannast við það, að hann hafi átt við þann mann.
En hitt má líka vera, að aðili sé svo óglöggt greindur, að
vafi megi á því vera, að við hann sé átt, ef stefndi neitar
því eða kemur ekki fyrir fyrir dóm í einkamáli út af æru-
meiðingum.
1 blaðinu Austra á Seyðisfirði voru t. d. meiðyrði og
móðgunarorð stíluð á dómara, sem nefndur var „Rani Esui
Calrot", og meðal annars vikið að meðferð dómarans á
þrotabúi manns, sem nefndur var ,,Sonretap“. Ritstjóri
blaðsins kvað greinina aðsenda og mótmælti því, að átt
væri við dómarann á staðnum, sem þá var Einar Thorla-
cius sýslumaður, en með bú Patersons kaupmanns hafði
hann farið. Naínið á dómaranum þótti augljóslega eiga við
sýslumanninn og nafnið á kaupmanninum var talið eiga
við Paterson. Sýslumaðurinn var því talinn aðili í meið-
yrðamálinu.1) Ritstjóri blaðs var talinn eiga aðild, þó að
nafn hans væri ekki nefnt, í máli vegna meiðyrða um
blaðið.2) Ummæli kunna að eiga við fleiri ónafngreinda
menn en einn. Ef þeir verða nægilega skilgreindir, þá á
hver þeirra aðild. 1 blaðagrein einni voru nýir bankastarfs-
menn meiðyrtir. Sannað var, að þeir væru fimm, en rit-
stjóri lýsti yfir því, að hann hefði ekki átt við tvo þeirra.
Talið var, að hinir þrír væru réttir aðiljar meiðyrðamáls.3)
Hinsvegar var ekki talið sannað, að níðkviðlingur í blaði,
sem nefndur var „grafskrift", væri stílaður til ritstjóra
annars blaðs, þó að nafn þess blaðs væri raunverulega
1) Dómasafn IV. 528.
2) Dómasafn VI. 510, VIII. 34.
3) Dómasafn IX. 1, 4.