Tímarit lögfræðinga - 01.10.1956, Qupperneq 49

jafnvel öðrum þræði friðun á fuglum og spendýrum.
Þótt slík lagaákvæði verði felld undir náttúruvernd i víð-
tækri merkingu, eru þessi ákvæði af talsvert öðrum toga
spunnin en sú náttúruvernd, sem styðst við menningar-
leg eða félagsleg rök. Fá almenn ákvæði verða sett um
þessa búskaparlegu náttúruvernd. Virða þarf við hverja
tegund náttúruauðæfa, hversu takmarka eigi nytjun þeirra
eða stuðla að eðlilegri nýtingu þeirra. Af þessum sökum
þykir ráðlegra að skipa ákvæðum um þetta efni í sérlög,
og er yfirleitt ekki mælt um þetta atriði í frv., sbr. þó
t. d. 2. gr. 2. mgr.
3. í 32. gr. frv. er lagt til, að rikisstjórninni verði veitt
lieimild til að sækja um inngöngu fyrir Islands hönd i
alþjóðlega náttúruverndarsambandið. Við samningu frv.
hefur verið höfð hliðsjón af samþykktum sambandsins,
svo að islenzk löggjöf girði ekki fyrir aðild Islands að
sambandinu.
4. Þegar setja á lög um efni eins og náttúruvernd, er
ljóst, að ákvæði þeirra hljóta að koma nokkuð við eignar-
rétt einstakra aðilja. Frv. leggur eigendum og öðrum rétt-
höfum að eign þá skyldu á herðar, að þola ýmiss konar
takmarkanir á eignarráðum sinum. Þeir verða að hlíta
friðiýsingu á náttúruminjum o. fl. í löndum sinum (sbr.
l. gr. og að nokkru leyti 8. gr.), banna má þeim jarð-
nám ýmiss konar (2. gr.), og þeim er óheimilt að hafa
uppi auglýsingar á eignum utan þéttbýlis eða áróðurs-
spjöld eða áletranir (4. gr.). Þá er öllum mönnum, þ. á
m. eigendum, lögð sú skvlda á lierðar að forðast allt það,
er leiða kann til náttúruspjalla að þarflausu (3. gr.), og
eigendur verða að sæta för almennings um óræktuð lönd
þeirra og dvöl þar (6. gr.) og berjatinslu á vissum svæðum
(7. gr.). Þegar almenn lög mæla fyrir um slíkar takmark-
anir á eignarrétti, rís að jafnaði það álitaefni, hvort þær
baki bótaskyldu.
I frv. eru ekki almenn ákvæði um það, hvaða náttúru-
verndaraðgerðir baki bótaskyldu. Náttúruverndarnefnd-
Tímarit lögfræöinga
239