Ægir - 01.12.1994, Blaðsíða 6

sprenginguna og því hefði ekkert átt
aö heyrast.
Eg sagði frá þessu í útvarpinu þegar
við komum suður og lét þess getið að
við hefðum átt gúmmíbjörgunarbát í
pöntun en á þessum tíma voru þeir aö
komast inn í umræðuna. Sennilega
hefur þetta haft áhrif á þingmennina
en hálfum mánuði seinna var notkun
gúmmíbjörgunarbáta lögleidd sem var
merkur áfangi."
Draumar sem fiskileitartæki
Sex mánuðum áður en þetta skeði
dreymdi Auðunn að annað skip var
komið um borð í Fylki og lá þvert yftr
hann og steyptist síðan út af skipinu.
Hann segist ekki hafa ráðið drauminn
rétt því honum datt aldrei í hug að enn
vœri hœtta af tundurduflum svo löngu
eftir stríðið.
„Mig dreymdi mjög oft fyrir fiskiríi.
Það var ekki á neinu flóknu táknmáli
heldur dreymdi mig yfirleitt sjókort og
ákveðnar slóðir. Ég vissi því yfirleitt
þegar haldið var í veiðiferð hvernig
aflinn myndi verða og stundum vissi
ég þegar ég var vakinn hvernig vaktin
yrði.
Eitt sinn dreymdi mig að
ég dró tvo stórlaxa. Næstu
tveir túrar á Sigurði gerðu
samtals 1000 tonn.
Sumir tala aldrei um þetta
en mér hefur aldrei verið neitt
launungarmál að mig dreymdi
fyrir mjög mörgu sem henti
mig. Mig dreymdi fyrir slys-
um líka, það voru svartir og
ljótir draumar. Tvisvar sinn-
um missti ég mann og mig
dreymdi fyrir því í bæði skipt-
in.
Sumarið 1939 ofkældist ég
og var fluttur í land á Siglu-
firði með bullandi brjóst-
himnubólgu. Martraðirnar
voru endalaus herganga en
nokkrum dögum seinna réð-
ust Þjóðverjar inn í Pólland og
seinni heimsstyrjöldin hófst.
Annað sem ég tók eftir var
að ef ég var í góöu skapi og
spilandi kátur þegar haldið
Að frumkvæði Einars ríka gerði
Sigurjón Ólafsson myndhöggvari
þessa mynd af Auðuni.
var í veiðiferð vissi það á algjört reiði-
leysi. En ef ég var þungur í skapi og af-
undinn þá var gott fiskirí framundan."
Berdreymi er þekkt fyrirbœri í œtt
Auðuns og til margar skjalfestar sögur
af sérstœðum fyrirbœrum afþessu tagi
sem hent hafa frœndur hans og forfeður.
„Sæmundur bróðir minn var fram-
kvæmdastjóri fyrir Fylkisútgerðinni.
Hann hrökk upp með andfælum í
Reykjavík á sama augnabliki og tund-
urduflið sprakk við síðuna norður af
Horni."
Árin sem Auðunn stýrði Fylki voru
afar fengsœl og skipið aflaði yfirleitt
um 7.000 tonn á ári, þar afvar helm-
ingur þorskur.
„Annað hvort ertu fiskinn eða ekki
og það getur ekkert breytt því. Þetta er
eins og með peningamenn. Annað
hvort verða menn ríkir eða ekki. Eðli
manna verður ekki breytt.
Viljastyrkur og þrjóska hefur sitt að
segja. Viljinn flytur fjöll. Ef þú setur
hnefann í borðið og segir, það skal
takast, þá tekst það. En ef menn leggj-
ast í aumingjaskap og vol þá verður
alltaf léleg útkoma."
Á karfaveiðum
Fyrsta árið sem Auðunn var skip-
stjóri á Fylki var jafnframt fyrsta árið
sem karfl var frystur til manneldis á ís-
landi og það var Sturlaugur
Böðvarsson á Akranesi sem
fyrstur hófslíka vinnslu og afl-
inn kom af Fylki og Bjama Ó-
lafssyni AK. Fram til þess
hafði karflnn verið veiddur í
brœðslu eða siglt með hann á
Þýskaland.
Á árunum milli 1950 og
1960 voru úthafsveiðar á karfa
og þorski stundaðar við Græn-
land og Auðunn tók virkan
þátt í þeim. Við Austur-Grœn-
land eru karfamið sem heita
Fylkismið og eru kennd við
Fylki en þau fundust í leiðangri
sem Jakob Magnússon og Sœ-
mundur Auðunsson fóru í á
Fylki II.
„Fyrst var karfinn sóttur að
Vestur-Grænlandi sem er 3-4
sólarhringa sigling. 1953 og
árin þar á eftir var iðulega sótt
þangað bæði á þorsk- og
karfaveiðar. Þetta voru út-
hafsveiðar."
Sá eigin feigðarboða
„Skömmu fyrir vertíðarbyrjun 1887 var Auðunn
Jónsson á Minni-Vatnsleysu staddur niðri við sjóhús
sitt. Sunnan rok var þann dag og enginn leit til sjávar
svo vitað væri. Sæmundur bróðir Auöunar og allir
vinnumenn hans voru þá heima við og gerðu að
veiðarfærum enda vertíð að nálgast. Allt í einu sjá
þeir hvar Auöunn kemur hlaupandi heim. Hann þríf-
ur sjóhatt sinn og biður menn að búast í skyndi og
ýta fram áttæringi sínum því hann ætli að reyna að
bjarga mönnum sem séu að farast. Taldi hann sig
hafa séð bát koma siglandi fyrir sunnan Eyrina en
bátnum hafi hvolft og segist hann hafa séð þrjá
menn komast á kjöl. Sæmundur tók sjónauka og
horfði í þá átt sem Auðunn sagði slysið hafa verið. En
nú sá enginn neitt, hvorki Auðunn né aðrir. Skipið
var því aldrei sett fram.
Næstu daga var spurst fyrir um sjóslys þennan dag
en svo reyndist ekki hafa verið svo langt sem til frétt-
ist. - En á sömu slóðum og Auðunn þóttist sjá bátinn
farast með þrem mönnum drukknaði hann síðar
ásamt tveimur félögum sínum."
Þannig er feigðarboða Auðuns á Minni-Vatnsleysu
lýst í íslenskum sjávarháttum eftir Lúðvík Kristjáns-
son. Sæmundur sá er kemur nokkuð við sögu var afi
Auðuns Auðunssonar skipstjóra.
6 ÆGIR DESEMBER 1994