Ægir - 01.06.1995, Qupperneq 6

IAM Oir'l IDnCCnKI skipstjóri, útgerðarmaðurog
UUIl OluUnUOOUIl fiskverkandi nýkominn úr
róðri ásamt háseta sínum, Kristjáni Ström Jónssyni. Jón segir m.a.:
„Þeir sem henda fiski henda peningum. Það er hægt að gera sér mat
eða verðmæti úr öllu sem sjórinn gefur.“
inu á kvótakerfinu
því það var einhver
misbrestur á því að
skýrslur frá þeim skil-
uðu sér. Ég skilaði
alltaf öllum skýrslum
til Fiskifélagsins yfir
það sem ég verkaði
sjálfur en það er
kaupandinn sem á
að gera það svo ég
skilaöi ekki skýrslum
yfir það sem fisksal-
arnir keyptu."
Jón segist ekki hafa
mikinn álmga á
þorskveiðum og skipt-
ir miklu af sínum
kvóta úr þorski yfir í
ýsu og það sama á
við um ýmsar tegund-
ir eins og grálúðu og
karfa sem Jón fékk út-
hlutað úr Þróunarsjóði og er skipt yfir í
ýsu.
„Ég ætla ekki að kaupa meiri kvóta.
Þetta er alltof dýrt."
Skagamaður í húð og hár
Jón er fœddur 6. nóvember 1937 á
Akranesi og alinn þar upp við sjósókn.
Foreldrar Itans voru Sigurður Einvarðsson
sjómaður og Sigríður Jónsdóttir frá
Flaukastöðum í Garði. Hann fór í Stýri-
mannaskólann 1957-1958 og aftur
1964-1965 og var stýrimaður á ýmsum
bátum frá Akranesi, svo sem Sigurvon og
Skínti og fleiri bátum, einkum á síldveið-
um. Þegar síldin brást 1967-1968 flutti
Jón til Reykjavtkttr, hœtti til sjós og fór
að vinna sem rannsóknamaður á Haf-
rannsóknastofmm ttndir stjórn Jakobs
Jakobssonar og Hjálmars Vilhjálmsson-
ar. Þar vann hann alls í 10 ár.
„Það gat auðvitað enginn lifað á
þessu. Menn urðu að vera sterkefnaðir
og gefa með sér til þess að geta unnið
svona hjá ríkinu."
Fljótlega tóku Jón og félagi hans og
vinttr Birgir Halldórsson, sem þá vann
einnig hjá Hafró, höndum saman og
keyptu saman lítinn bát og fórtt að gera
út á gráslepptt. Fleytan átti sér merka
sögu því þarna var kominn nótabassa-
bátur afþví frœga síldarskipi Víði. Skip-
ið var skírt Sigtirðttr Víðir, annars vegar
eftir aflaskipimi og hins vegar eftir Sig-
urði Magnússyni, skipstjóra á Víði, sem
seldi þeim bátinn. Nœstu ár fóm öll vor
og öll frí í það að róa til ftskjar og veiða
grásleppu og Jón segir að grásleppan haft
lagtgrunninn að velgengni sinni.
Góð ár hjá Hafró
„Ég læröi margt á árununt hjá Haf-
rannsóknastofnun. Þegar ég kom þaðan
var ég breyttur og betri maður að
mörgu leyti og hef búið að því æ síðan.
Því ég hafði undirstöðu úr atvinnu-
greininni sem ég gat byggt á. Birgir vin-
ur minn orðaði þetta nú reyndar
þannig að viö hefðum verið svo heppn-
ir að vera ekki með háskólapróf og þess
vegna gátum við hætt hjá Hafró."
Birgir þessi er nú kaupmaður í Kringl-
unni og selur búsáhöld og gjafavömr í
samnefndri verslun. Hann vann í 18 ár
hjá Hafrannsóknastofnun og réð Jón
þangað í vinnu.
Það var síðan árið 1977 sem Sindri
RE 46 var smíðaður og leit þá talsvert
öðru vísi út en hann gerir nú. Sindrinn
hefur bœði verið lengdur um einn og
hálfan metra og byggt algjörlega yfir
hann. Jón keypti Sindra einn og sagði
jafnframt upp starfi
sínu á Hafró og liefur
verið sjálfstœður at-
vinnurekandi síðan
því Birgir sneri sér að
verslunarrekstri.
Skal aldrei aftur
taka lán
„Sindri kostaði 17
milljónir. Ég þurfti
að fá 10 milljónir að
láni. Fyrstu árin eftir
verðtrygginguna voru
ægileg. Ég man aö
eitt árið var verð-
bólgan 100% og höf-
uðstóllinn lánsins
tvöfaldaðist. Alltaf
hamaðist ég við aö
fiska og fiska og
borga. Sumir fóru á
hausinn á þessu en
ég stóð í skilum.
Við áttum enga peninga og fjöl-
skyldubíllinn var gulur Moskvits-garm-
ur en þaö hafðist að borga þetta upp.
Síðan hef ég aldrei tekið lán og skal
aldrei gera það.
Mér hefur ekki veriö gefið neitt. Þetta
er bara vinna og aftur vinna. Það er eina
leiðin til þess að eignast eitthvað."
Þegar Sindri var lengdur 1987 sótti
Jón um láni úr Fiskveiðasjóði enda
fannst honum hann eiga tilkall til þess
eftir að liafa staðið í skilum með afborg-
anir í 10 ár.
„Þá sögðust þeir hjá Fiskveiðasjóði
ekki lána út á smábáta og skelltu á nefiö
á mér. Ég seldi þá bara bílinn í staðinn
og sé ekki eftir því."
Sindri tók svo aftur stakkaskiptum fyr-
ir tveimur árum þegar byggt var yfir
hann og Jón segir að þótt hann sé ef til
vill kúnstugur í útliti þá sé hann firna-
gott sjóskip og hreinasta sjóborg síðan
byggt var yfir hann. Siglingamálastofh-
un vill þó helst ekki viðurkenna yfirbygg-
inguna og þess vegna er Sindri á undan-
þágu því svokallað fríborð neðan við
lensportin er ekki alveg nógu hátt.
„Munurinn er geysilega mikill, sér-
staklega á veturna að hafa skjól og öll
vinna verður miklu þægilegri og þrifa-
6 ÆGIR