Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1959, Qupperneq 9

7
lög og hagkvæm starfsskrá er hverri stofnun harla mikilsverð.
Reyndar má kalla, að enn sé lítil raun á það komin, hversu hér
hafi til tekizt. En mér þykir við eiga við þetta tækifæri að þakka
öllum þeim, sem með ráðum og dáð hafa að því starfað, að
háskóli vor fengi lög og reglugerð við sitt hæfi, svo sem nú er
komið högum hans. Vil ég hér til nefna hæstvirtan mennta-
málaráðherra, Gylfa Þ. Gíslason, sem jafnan hefir reynzt há-
skólanum góður stuðningsmaður og glöggsýnn á þarfir hans.
Enn fremur þakka ég laganefnd háskólans, þeim háskólapró-
fessorunum Ármanni Snævarr, Steingrími J. Þorsteinssyni, Birni
Magnússyni, Jóni Steffensen og Finnboga R. Þorvaldssyni, fyrir
mikið og gott verk. Þá ber hér og að nefna dr. Benjamín Ei-
ríksson, stjórnskipaðan formann laganefndar, skrifstofustjóra
menntamálaráðuneytisins Birgi Thorlacius og Knút Hallsson
fulltrúa, sem lögðu hér mikla vinnu af mörkum-
Ýmislegt mætti hér ræða um lögin og hina nýju reglugerð,
en ég verð að sleppa því að mestu, því að það yrði hæglega of
langt mál. Ég vil aðeins geta þess, að samkvæmt nýju háskóla-
lögunum tók fulltrúi stúdentaráðsins sæti í háskólaráði hinn
1. nóv. í fyrra. Þessi nýbreytni, að veita stúdentum kost á því
að fylgjast með meðferð mála í háskólaráði, þeirra er stúdent-
ana varða almennt, hefir gefizt vel það sem af er, enda hefir
svipuð raun á orðið annars staðar, þar sem þessi skipan hefir
verið upp tekin. Er ætlun mín, að svo verði einnig um þátttöku
stúdenta í fundum háskóladeilda, sem koma mun til fram-
kvæmda á næstunni.
Síðan háskólinn fékk umráð yfir Sáttmálasjóði, hefir þessi
sjóður árlega lagt fram nokkurt fé til utanfara háskólakennara
og kandídata. Það fé, sem þannig fékkst, hefir löngum verið
af skomum skammti, og þótt tekjur Sáttmálasjóðs hafi vaxið
verulega að krónutali vegna ágóða af rekstri Tjarnarbíós, hefir
bæði vaxandi dýrtíð og sérstaklega auknar þarfir bókasafns
háskólans og orðabókarinnar unnið þetta upp og raunar miklu
meira en það. Orðabókin er nú þegar á þessu ári í fjárþröng,
sem hamlar framgangi hennar tilfinnanlega, ef ekki fæst bót
á ráðin, og verður óhjákvæmilegt að auka tekjur hennar veru-