Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1959, Qupperneq 74

72
Frá því að læknaráð var stofnað 1942, sat Helgi í því og f jall-
aði um flest mál sem þar komu fyrir. Skyldurækni hans og
þekking nutu sín þar vel, enda var hann jafnan kunnugastur
hverju máli sem lá fyrir fundi og það þótt málsskjöl væru upp
á fleiri hundruð blaðsíður. Var ánægjulegt að vinna með hon-
um þar, því að hann var manna glöggskyggnastur á það, sem
máli skipti, sanngjarn og tillögugóður.
Fyrri konu sína, Kristínu Bjarnadóttur, missti Helgi fyrir níu
árum, en seinni kona hans, Ragnheiður Brynjólfsdóttir, lifir
mann sinn ásamt sex ára syni þeirra, Brynjólfi. Af fyrra hjóna-
bandi eru þrjú uppkomin börn, hvert öðru mannvænlegra: Tóm-
as, læknir, Ragnhildur, alþingismaður, og Bjarni, sem stundar
jarðvegsrannsóknir í Skotlandi.
Það er mikið áfall fyrir íslenzka læknastétt og fyrir þjóðina
að missa slíkan mann, því að skarð hans verður vandfyllt. Hann
var sístarfandi að einhverju, sem til gagns mátti verða. Ef það
voru ekki læknisstörfin, var hann austur í Hagavík, þar sem
hann hafði gróðursett mörg hundruð þúsund trjáplöntur til þess
að sýna öðrum, að hér mætti koma upp nytjaskógi. Eins og eðli-
legt var, hafði hann alla forystu í geðveikramálum þjóðarinnar
og varð mikið ágengt. Margar vísindalegar ritgerðir liggja eftir
hann í innlendum og erlendum læknaritum og mun nafn hans
iengi uppi verða vegna starfs hans fyrir geðveika sjúklinga.
Við, sem áttum því láni að fagna að þekkja Helga Tómasson
og vinna með honum, munum lengi geyma minninguna um hinn
áhugasama, glaða og góða mann, sem á sínu sviði var einn af
mestu framfaramönnum þjóðar sinnar á þessari öld.
Niels Dungal.
(Morgunblaðið, 7. ág. 1958).
IX. HÁSKÓLABÓKASAFN
Safnið óx um tæp 2 þúsund bindi, en þorri þess voru ný
fræðirit og mörg góð. Innan veggja í Háskólabókasafni gerð-
ist ekkert frásagnarvert. Björn Sigfússon.