Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 9
BÚNAÐARRIT.
5
þess að kynna sér verkun og flokkun á íslenzkri ull, og
á hvern hátt bezt væri að senda hana á erlenda mark-
aði. Þeir sem tilíöguna fluttu voru: Einar Jónsson,
Benedikt Sveinsson, Sigurður Gunnarsson og Jón Jóns-
son á Ilvanná. Þingmenn viðurkendu nytsemi málsins
með því að samþykkja tillöguna í neðri deild með 17
atkv. gegn 8, og í einu hljóði í efri deild. Ymsar skoð-
anir komu fram um málið á Alþingi. Set eg hér sem
sýnishorn lítinn kafla úr þingræðu eins alþingismanns
(B. K.), sem mörg ár hefir fengist við verzlun, og hefði
þvi átt að vera málinu dálítið kunnugri.
Ræðuna geta merm lesið í Alþingistíð. 1911 B. II,
bls. 386:
„. . . Eg get skýrt mönnum frá því, vegna ýmsra
upplýsinga, sem eg hefl aflað mér i þessu efni, að til-
raunir til þess að bæta ull og gera hana verðmeiri með
annari verkun eru alveg þýðingarlausar. Ullin verður
ekkert betri, þótt hún sé betur þvegin, og heldur ekki
útgengilegri.......Það þýðir ekkert að þvo hana, og ef
á að bæta hana, gera hana finni, þá verður ab breyta
loftnlaginu1) hér á Islandi, því að það eru rigningarnar,
sem gera það að verkum, hvað ullin er gróf og togmikil.
Norðlenzk ull er fínni og vorðrneiri en sunnlenzk
ull, vegna þesn1) að veðuráttan er þurrari á Norðurlandi.
Ullin verður alis ekki bætt, nema þá í smáatriðum, . .
. . svo sem með því að tæta betur sundur flóka . . . .
en að öðru leyti verður hún ekki bætt . . .“
Annari eins kenningu og þessari hafði eg ekki bú-
íst við af svo viðskiftafróðum manni. Þykist eg hafa
full rök fyrir þvi, að hún er á engu bygð. Sem betur
fór, lagði alþingi ekki trúnað á ummæli þingmannsins
og hinar „ýmsu upplýsingar, er hann hafði aflað sér*.
Hvað snertir fínleika ullarinnar, þá er íslenzk uli
talin jöfn að gæðum og „Lincolns" uil, eft.ir umsögn
1) Leturbrsytingar þingraannsins sjálfs.