Búnaðarrit - 01.01.1912, Qupperneq 20

16
BÚNAÐARRIT.
við þann norðlenzka eru þeir, að þegar mikið er látið
•ofan i þvælisílátið í einu, þá getur uppleysandi efnið,
sem er i lögnum, ekki bleytt upp óhreinindin, heldur
verða þau jafn-föst í ullinni eftir sem áður, og svo
þegar ullin er flutt til lækjar, þá kólnar hún á ieiðinni,
svo að óhreinindin, er losnað höfðu í lögnum, festast
aftur í ullinni, og verður þá ullin verri en óþvegin.
„Þvælið festist í ullinni, svo þvotturinn varð ekki bragð-
legur", segja þvottakonurnar oft. Þá er mikið betra,
að þvo ullina undir bunu en í rennandi vatni, og lárinn
eða limlakassinn er góður til þess, að ekkert af ullinni
berist burtu með vatnsstraumnum.
Víða mun það eiga sér stað, að þvottalögurinn sé
‘hafður of heitur, sem er stór skemd á ullinni; við það
verður ullin harðari og léttist. Lögurinn má ekki vera
heitari enn 43—57 gr. á Celsíus, eftir því hve ullin er
óhrein.
Þvottastampur eða pottur, sem nú er brúkaður, er
líka ófær, eða hvernig er því varið, að hinum áhuga-
sömu Þingeyingum hefir aldrei komið til hugar, að eftir
því sem óhreinindin losna úr ullinni í heita lögnum, þá
þurfa þau að komast á þann stað, sem þau geta ekki
komist sarnan við þá ull, sem á eftir er látin ofan í
löginn? fví þótt hella megi ofan af úr stampinum við
■og við, er það ófullkomin aðferð, og eyðsla á lögnum.
Mjög kostnaðarlítið er þó að bæta úr þessu, með
því að hafa tvo botna eða rist í þvottakerinu. Efri botn-
inn eða ristin á að vera með kringlóttum smágötum,
svo óhreinindin geti síast niður á neðri botninn og
geymst þar. Þegar lögurinn er ekki lengur notandi, þá
á að hreinsa þvottakerið, og taka efri botninn upp, eg
mun þá koma í Ijós, að mikið af óhreinindum er á neðri
botninum. Með þessu endist lögurinn lengur og ullin
þvæst betur.
Bezt væri að hafa kerið aílangt með tveimur botn-
um eða rist, eins og eg hefi lýst hér að framan, og i