Búnaðarrit - 01.01.1912, Side 101
Búpeningssýningar.
Búpeningssýningar liafa verið umfangsmestu og kostn-
aðarmestu opinberar ráðstafanir til að hjálpa kvikfjár-
ræktinni í flestum löndum síðastliðna hálfa öld, og eru
það að nokkru leyti enn þá. Sýningar á búpeningi hafa
þann auðsæja kost, eins og annar opinber samanburður,
að þær vekja samkeppni á milli þeirra, er kvikfjárrækt
stunda, en kappið stælir viljann og kraftana. Hjá sýn-
ingavönum þjóðum þýðir það, að hljóta há verðlaun á
sýningum, eigi að eins mikinn fjárhagslegan hagnað,
bæði í bráðina (verðlaunin), en þó einkum eftir á, sök-
um eftirspurnar eftir kynbótaskepnum, heldur einnig
mikinn heiður, eða opinbera viðurkenningu fyrir vel
unnið starf. En þeir, sem hljóta þann heiður, þurfa sí-
felt að keppa ár frá ári, til að halda hormm, og aðrir,
sem aftar standa í röðinni, leitast við að komast fram
fyrir.
En „kapp er bezt með forsjá" segir máltækið, og
þetta á ekki hvað sízt við um sýningarnar. Þær styðja
því að eins kvikfjárræktina, að þeir gripir, sem verð-
launaðir eru, sé öðrum betri, o: aiðsamari, hver í sína
stefnu, og að stigmunur í verðlaunum sé samfara stig-
mun í gæðum. Og það er ekki einu sinni nóg, að
verðlaunagripir sé öðrum fremri sem einstaklingar, held-
ur þurfa þeir líka að vera öðrum betri til undaneldis.
Þetta hefir lika einlægt vakað fyrir þeim, sein stuðlað
hafa að út.breiðslu búpeningssýninga, en þekking siðustu
tíma heflr sýnt og sannað, að þeir hafa oft farið mjög
7