Búnaðarrit - 01.01.1912, Síða 103
BÚNAÐARRIT.
99
gripi. Sýningarnar hafa þvi litið stuðlað að því að auka
eftirspurn og verð á kynbótagripum, gagnstætt því sem
reynslan hefir orðið viðast annarsstaðar, og þá einkum
um karldýrin.
Þegar marka á framtíðai'Stefnuna með búpenings-
sýningar hér á iandi, þá verður að hafa það hugfast, að
féð, sem hægt er að verja til þeirra, er tiltölulega lítið,
og til þess að það komi að góðum notum er því nauð-
synlegt, að takmarka meira aðgang að sýningunum og
setja þær í nánara samband við kvikfjárræktina en að
undanförnu.
Héraðssýningar er hyggilegast að einskorða, venju-
lega, við hross, bæði sökum þess, að auðvelt er að koma
með hross á sýningu úr töluverðri fjarlægð, og einnig
er það sannfæring mín, að sýhingar með hyggilegu fyrir-
komulagi só kröftugasta meðalið til viðreisnar hrossa-
ræktinni.
Smærri sýningar, hreppasýningai, eiga einkum við
um sauðfó, og ættu þá sveitir með líkum landskostum
og veðráttu að hafa sameiginlega sýningu, þótt sýningar-
svæðið þá skiftist í fleiri hreppa. Þó mega sýningar-
svæðin aldrei vera mjög stór, sökum erfiðleikanna við
að reka fó langar leiðir, enda skaðar það minna en þeg-
ar um stórgripasýningar er að ræða, sökum þess hve
sauðféð er margfalt fleira en stórgripirnir. Hrútasýning-
ar að haustinu eiga að ganga fyrir öðrum sauðfjársýn-
ingum. Þar ætti að sýna hrúta í þremur aldursflokk-
um: 1. lambhrúta, 2. veturgamla hrúta og 3. tvævetra
hrúta og eldri, og þrenn verðlaun í hverjum flokki,
hækkandi eftir aldri. Þessar sýningar mundu fljótt verða
markaðsstaðir fyrir brundhrúta, og ættu að gefa mönn-
um þarfar bendingar um val á hrútum, einmitt á þeim
tíma, sem áhugi manna er vakandi fyrir því máli.
Nautgripasýningar hafa efalaust miklu- minni þýð-
ingu en sýningar á hrossum og sauðfé, þótt þær engan
veginn só þýðingarlausar i sambandi við nautgripa-
7*