Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 109
105
BÚNAÐARRIl.
opinberu fó. Helzt ætti að vera fastákvebinn sýningar-
dagur í hverju héraði, sá sami ár eftir ár, því það léttir
mönnum að muna daginn og gera ráð fyrir honum,
bæði innanhéraðs og þeim sem kunna að vilja sækja
sýninguna af utanhéraðsmönnum. Sýningarstaðurinn
ætti liklega einnig helzt að vera fastur, einkum þegar
fram í sækir, og helzt ætti þá að girða sýningarsvæði&
og setja upp á því fastan útbúuað fyrir sýninguna, sem
stæði ár frá ári. Með því móti yrði útbúnaðurinn bæði
betri, og mikil árleg fyrirhöfn og kostnaður sparaðist.
Við sýningarsvæðið ætti þá einnig að girða nokkurt land
fyrir aðra aðkomuhesta sýningardaginn.
Það liggur í augum uppi, að þessar sýningar gætu
haft hina mestu þýðingu fyrir hrossaræktina. Kynbóta-
samþyktirnar, sem komist. hafa á í mörgum sýslum, þar
sem lausagangur graðhesta hefir verið afnuminn, og
kynbótanefndum veittur réttur til að velja og ákveða
graðhesta til notkunar innan sveitarinnar, og eigendur
skyldaðir til að lána þá gegn sanngjarnri borgun, hafa
reynst óvinsælar og lítt framkvæmanlegar, eins og ven-
jur og hugsunarháttur manna er nú. Þær eru því ýmist
brotnar leynt og ijóst, eða ströngustu ákvæði þeirra
numin úr gildi, og iausagangur graðhesta tekinn upp
aftur. Hin „sanngjarna borgun“ fyrir lánið á graðhest-
unum heflr víst einnig venjulega verið helzt til lítil, svo
menn hafa staðið betur við að gelda efnilega hesta og
temja þá t,. d. til reiðar. Það hafa því viljað verða stutt
eða lítil not að efnilegustu hestunum. Kynbótasamþykt-
irnar hafa áreiðanlega verið spor í rétta átt, í aðalatrið-
unum, en að eins of stórt spor til þess að samrýmast
við þroska okkar í kvikfjárrækt.
Árlegar sýningar með því fyrirkomulagi, sem lýst
er hér að framan í stuttu máli, ættu að draga úrvalið
úr hrossunum í hverju héraði fram á sjónarsviðið, betur
en verið heflr, og stuðla að því, að það fái að njóta
sín til að bæta hrossakynið. Graðhestaverðlaunin, sem