Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 144
140
BÚNAÐARRIT.
Er þegar vaknaður nokkur áhugi á þessu girðingamáli,
og í sumum sveitum, einkum í Árnessýslu og Eyjaflrði,
eru menn þegar byijaðir á því, að girða af heimalönd
sín, eða stærri og minni hluta þeirra, í þessu skyni.
Hin aðal-ástæðan, sem olli þvi, að bændur fóru að
láta- ær sínar ganga með dilk, átti rót sína að rekja til
allglæsilegra vona, sem vaktar höfðu verið um liátt verð
erlendis fyrir dilkakjöt. Þetta hafði og einnig það í för
með sér, að margir bændur, er áttu sauði, eyðilögðu þá.
Sauðaeignin þótti ekki borga sig. Nú var um að gera,
að auka ærstofninn og selja dilkana. Sjást nú ekki
sauðir svo teljandi sé á öllu Norður- og Vesturlandi,
nema í einstöku sveit. öðruvísi mér áður brá. Hitt
er eftir að vila, hvort þessi breyting á sauðfjáreigninni
hafi verið landbúnaðinum holl, eða miði að því, að auka
velmegun bænda, þegar alls er gætt. Það leiðir tíminn
og reynslan í ljós.
Vonir manna um þetta háa verð á dilkakjöti hafa
nú, því miður, ekki ræzt enn sem komið er. Þrátt
fyrir það halda flest.ir áfram uppteknum hætti, að færa
ekki frá. En hvað sem dilkasölunni að öðru leyti líður,
þá er þó hitt víst, að fæstir bændar farga öllum sínum
dilkum að haustinu. Þeir setja vanalega á vetur fleira
og færra af lömbunum, til viðhaids ærstofninum. Þessum
lömbum, sem sett eru á, ætti að færa frá, og nytka
ærnar. Velja lömbin undan fdllegustu ánum til ásetn-
iDgs og fráfærna. En þess ber vel að gæta, að færa
lömbin ekki frá ánum of ung. Þau mega ekki
vera yngri, þegar frá er fært, en 5--6 vikna gömul.
Ef þessa or gætt, verða þessi fráfærnalömb, að öðru
jöfnu, eins væn haustið eftir og dilklömbin. Þetta virð-
ist reynslan benda þeim á, er þetta hafa. reynt. Ærnar,
sem fært er frá, líta eins vel út að haust.inu og hinar,
sem gengu með dilk, ef þær eru ekki hreyttar of lengi
fram eftir. Ætti alls ekki að mjólka þær iengur að
staðaldri en fram undir göngur í lengsta lagi.