Búnaðarrit - 01.01.1912, Síða 147
BÚNAÐARRIT.
143
atærstu búum landsins, ef vei væri áhaldið. Þverárbúið
í Eyjafírði er einnig vel sett. Að því liggja einhverjar
með beztu engjasveitum landsins, svo sem Kaupangs-
sveitin og Staðarbygðin. Þannig mætti halda áfram að
telja. En svarið gegn þessu, sem nú hefír verið sagt,
verður þetta: Það er enginn rjómi aflögu; hann þarf
allan til heimilisnotkunar. En þetta er viðbára, sem ekki
er á gildum rökum bygð.
Rjóminn er tii, það segir sig sjálft. Og hitt er frá-
leitur barnaskapur, svo að eg viðhafí ekki stærri orð,
að eyða honum öllum til smjörgerðar handa heimilunum.
Það gerir engin þjóð í heiminum, sem leggur stund á
smjörgerð til úfflutnings eða sölu, nema íslendingar. Er
þá komið að því atiiði málsins, sem mörgum er afar-
viðkvæmt, en það er smjörátið.
íslendingar eta manna mest af smjöri. Það er nú
fyrir sig. En flestir láta sér ekki annað nægja, en að
eta svo að segja eingöngu það smjör, sem í sjálfu sér
er ágætis-vara, en er hins vegar svo dýr, að það er
hneyksli næst að neyta hennar í jafn-stórum stíl og
gert er. Þessi gegndarlausa smjörneyzla hér á sinn þátt
í því, hvað smjörbúin eiga erfítt uppdráttar, og hvað til-
búningi smjörs til útflutnings miðar hægt. áfram.
Margir af félögum smjörbúanna eru í þeim að eins
að nafninu. Þeir senda ekki rjóma til þeirra, meðan þau
starfa, nema af skornum skamti. Halda eftir heima
nokkru af honum sér til skaða en lítillar virðingar.
Heimilin eru svo að gutla með þessa rjómalögg og eyða
tíma frá öðrum störfum í það, að strokka hana og verka
smjörið. Með þessu gera menn bæði sér og búunum
skaða.
Þann tímann, sem búin starfa, eiga þeir, sem eru
í þeim og ná til þeirra, að senda þeim allan sinn rjóma.
Þetta gera og flestir félagar búanna í Árnessýslu. Smjöri