Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 151
BÚNAÐARRIT
147
sem annars ganga ekki að vetrinurn, að þau störfuðu
þó ekki væri nema stuttan tima á útmánuðunum, eða
þegar mjólkin væri mest, og hættu svo aftur um skeið.
Hugsast gæti reyndar um sum búin, að þau brysti vatn
um þetta ieyti, er þau gæti hagnýtt sér til reksturs.
Kemur þá til álita, hvort ekki mundi svara kostnaði, að
útvega lítinn — 1 eða l1/* hestsafls — móto'r, eða hesta-
gang, sem ekki kostaði nema 130—150 kr. Auk Kjósar-
búsins og Þykkvabæjarbúsins, sem bæði nota hestafl,
er smjörgerðin á Hvanneyri rekin með hestafli.
Það sem nú samkvæmt því, sem þegar er tekið
fram viðvíkjandi smjörgerðinni, mundi stuðla mjög að
vexti og viðgangi smjörbúanna og auka um leið smjör-
framléiðsluna, er þetta:
1. Að bændur komi sér upp girðingum fyrir bú-
smalann, svo að hægra verði aðstöðu til að geta íært
frá fleiii eða færri ám og nytkað þær.
2. Að nota smjörliki meira en gert heflr verið til
viðbitis.
3. Að lengja starfstima smjörbúanna írá því sem
nú er.
Auk þessa styður öll aukin jarðrcekt og fjölgun
málnytupenings að þroska og framförum smjörgerðar-
innar. En um þá hlið málsins verður eigi rætt hér að
þessu sinni.
Aður en skilist er hér við þetta mál, þykir mér
eiga við, að minnast með nokkrum orðum á smjörgerð-
ina á búunum og meðferð rjómans.
Eins og áður er getið, fær smjörið héðan þann
vitnisburð, að þ ið geymist illa. Ástæðan til þess hlýtur
að liggja að mjög miklu leyti í moðferð mjólkurinnar
og tilbúningi smjörsins. Að vísu er þess að gæta, að
smjörið er oft orðið gamalt, er það kemur á markað-
inn. En því hættir ætið við að rýrna að gæðum við
10*