Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 166
162
BÚNAÐARRIT
erfiði og ófrelsi á mönnum og skepnum, sem þeim fylgir, “
með fleiru, sem hann telur því til gildis. Eg er greinar-
höfundi vel samdóma um, að sauðfjárræktin borgar sig
mjög vel víða hér á landi, þar sem afréttarlönd eru nóg
og sumarhagar, því að með þeim þarf bara nóg hey á
veturna og fram á vor, ef með þarf, svo að alt fari vel.
En er það nú áreiðanlegt, þótt hætt yrði að færa frá,
að heyfengur yrði meiri, og hey nóg og fé vænna? Það
tel eg, eftir minni reynslu, mjög óvíst í sveit, en alt
öðru máli að gegna nálægt sjó, því þar er oft hægt að
sækja sér í sjóinn drjúgan búsforða með hægu móti og
þara o. fl. til áburðar á tún og matjurtagarða, en því er
ekki að fagna langt upp til sveita. Hins vegar má víst
telja 20 hesta töðutap árlega, þar sem hætt er að færa
frá 100 ám, ef þær hafa verið látnar liggja í fjárbyrg-
jum á málum um nytkunartímann og mjólkaðar í færi-
grindum. Vitanlega þurfa fjárbyrgin að vera þrjú, og láta
ærnar liggja sitt árið í hverju, en slá aldrei nema 2
sama árið. Hafa byrgin það stór, að ástæðulaust sé að
færa ærnar úr því sama allan nytkunartímann.
Þar sem fé er vel gefið, og mosi og bar úr heyinu
látið ganga í skánina, er mjög mikill áburður undan
hverri kind, og er eg í engum vafa um, að þar sem góð
sumarbeit er, þótt ekki sé nema á afréttum, renta ær
sig mun betur en kýr.
Hugsa ekki um kýr meira en nægir til heimilisnota
að vetrinum, en færa svo frá nokkru af ánum til drýg-
inda á sumrin, þegar fólkshaldið er meira. Það er langt
frá, að fráfærur sé skaði á fjárkyuinu. Fráfærulömb —sé þau
ekki tekin of ung undan — eru engu verri til fóðurs en
dilkar, og með sömu meðferð tvo til þrjá vetur er eng-
inn munur orðinn á þeim. Þar hefi eg margra ára
reynslu. Og strax á fyrsta ári eru dilkar all-fæstir orðnir
þekkjanlegir frá fráfærulömbunum, þó að þeir hafi staðið
allan gjafatímann við sömu jötu.
Eg skal játa, að dilkar eru betri til frálags en frá-