Búnaðarrit - 01.01.1912, Side 205
BÚNAÐARRIT
201
3. Stækindi og saltpétur er ávalt bezt að breiða á
vorin, stækindin snemma, saltpéturinn seinna að vorinu.
4. Superfosfat geymist að minsta kosti eins vel i
jörðunni og Thomasfosfat, þó breitt sé á haustin.
5. Öll ofanjarðar-breiðsla nýtur sín bezt, gerir
mest gagn, þegar áburðurinn nær jurtarótunum í hverri
vaxtarbyrjun, s.s. í byrjun vorgróðurs, strax eftir slátt
eða beit, og ætti því öll áburðarbreiðsla, hvort heldur er
vor eða haust, að byrja fyr en nú gerist alment".
Allmjög er þessi tilrauna-árangur margbreyttur og
mismunandi, og í fljótu bragði virðist mjög erfitt að
átta sig á því, hvað bezt er, því sumstaðar reynist
haustbreiðsla bezt, en annarstaðar vorbreiðsla. En
þegar tilraununum er safnað saman frá mörgum stöðum
og bornar saman, framkemur all-greinilegt samræmi,
eins og sjá má að ofan í þessum 5 aðalgreinum. Verst
er að skilja seinni hluta annarar greinar. Þó er það
sennilega af því, að haustbreiddur áburður þvæst burtu
í brattanum. Jörð getur verið klakalítil, vegna þess að
snjórinn komi snemma að haustinu og hlífi jörðunni, og
ennfremur að snjórinn liggi lengi fram eftir á vorin og
auki þannig vorrakann í jörðunni, þó að öðru leyti sé þurt.
Það sem mér finst við geta sérstaklega lært af þessum
tilraunum er það, að við alment berum áburðinn altof
seint á á haustin, oft og tíðum ekki fyr en frost er
komið í jörð, en þá er það orðið oí seint. Um haust-
breiðslu er því miður altof sjaldan að ræða. Almennasti
siðurinn hjá okkur — sem er ósiður — er það, að bera
eða aka áburðinum út um túnið og láta hann standa í
smáhlössum yfir veturinn fram á vor, þangað til áburð-
urinn er orðinn nógu þur tii að hægt sé að mala hann.
Halda inenn virkiiega, að áburðurinn geymist betur
í smáhlössum út um túnið, þar sem regn og vatn get-
ur leikið og skolað um þau á alla vegu, en lreima í
haugstæðinu, þó lélegt sé? Eg tel það óvita-æði, að taka
áburðinn út úr góðum haugstæðum eða haughúsum og