Búnaðarrit - 01.01.1912, Side 212
208
BÚNAÐARRIT
þola sumar þessar útlendu grastegundir miklu ver beit
on gömlu staðvönu jurtirnar okkar. Má þar nefna t. d.
vallarfoxgras (Timothé), sem nú er alment notað hér í
fræblöndun, en axhnoðapuntur þolir aftur allvel beit.
Annars getur það verið ýmislegt fleira, sem getur
haft áhrif á beitina. Þar sem votviðrasamt er, skaðar
sjálf beitin ekki eins mikið, því þar er sprota-nýmynd-
unin örari. Þar sem rótin er mjög þétt, og mosi sækir
í tún, mun beit, að minsta kosti í hófi, gera meira gagn
en skaða.
Reyndar mundi góður slóði á vorin gera rniklu
meira gagn, ef hvorki herfi eða mosa er hlíft.
Svo eg rétt nefni tölur, sem oft eru gleggri en illa
samið langt mál, telja Norðmenn samkvæmt tilraunum
sínum að haustbeitin skaði þá um 2 — 3 kr. á hverjum
•dekara, eða 6 — 9 kr. á dagsláttu, en vorbeitin um 3 — 6
kr. á dekara, eða 9 — 18 kr. á dagsláttu (heykg. virt á
4 aura óslegið), en auðvitað fer það mjög eftir því, hversu
mikið er beitt.
Skjólsáðstilraunir.
Oft hefi eg heyrt bændur, sem byrjaðir eru á sáð-
sléttum, tala um það, hvort betra mundi vera að hafa
skjólsáð, þ. e. a. s. sá byggi eða höfrum um leið og
grasfræinu er sáð.
Norðmenn hafa líka gert tilraunir þessu viðvíkjandi.
Höfðu þeir þrjár mismunandi aðferðir til samanburðar.
1. Sáðu byggi eða höfrum og létu það þroskast, áður
en það var slegið. 2. Skjólsáðið slegið tvisvar á sumri,
og við 3. aðferðina var grasfræinu sáð án skjólsáðs.
Því miður var bæði jarðvegur og veðrátta talsvert
mismunandi við þessar tílraunir, sem stóðu yfir í 3 ár.
Heyið var vegið í þrjú ár frá sáningu á öllum þremur
samanburðarreitunum. Þó má heita allgott samræmi í
því, að skjólsáð slegið tvisvar á sumri (1. skifti þegarþað
er 20 — 30 cm. á hæð — tæplega fet —) gefur mestan