Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 227
BÚNAÐARRIT
223
álna breiðum stalli, og hann gefinn smám saman ofan
í botn. Heyið var dökkgrænt að lit, rekjur nokkrar
undir torfinu og allmiklar með veggjum, einkum ofan
til, miklu minni niðri undir botni, og heyið yfirleitt lykt-
arbetra og ætilegra neðan til í gröfinni. í heyinu var
enn dálítil velgja.
Kúm var þegar boðið heyið, en fæstar vildu þær
við því líta. Stöku kýr tók raunar í það lítið eitt snögg-
vast, en engin þeirra fékst til að éta af því til muna, og
var þá eigi frekari gangskör að því gerð, að komaþeim
á að éta það, enda var hér um lélegt mjólkurhey að
ræða. Þá var tekið að gefa hestum súrheyið, og urðu
þeir brátt mjög sólgnir í það. Handa þeim var súr-
heyið ýmist hrist saman við þurkað hey eða gefið ofan
á það. Rekjur, moð, síðslaga-hrakning og dauft hey
gamalt átu hrossin jafnan prýðilega saman við súrheyiÖ,
þótt þau vildu lítt eða ekki líta við þvi eintómu.
Alt heyið reyndist svipað að gæðum og fyrsti stall-
urinn. Þó voru rekjurnar með veggjum víða talsvert
minni, sumstaðar nálega engar.
Súrheyið alt mun haía samsvarað um 80 hestum
(af þurrabandi). Var það gefið nál. 50 hrossum oglátið
endast þeim fulla 3 mánuði.
1912, 16/3. Gryfju þá, er eg hafði undir súrheyið
1910, stækkaði eg allmikið í sumar, og er hún nú að
stærð: Lengd 10,25 stikur, dýpt 2,50 st., vídd að ofan
2,20 st., að neðan 1,70. Veggirnir voru hlaðnir vel og
vandlega úr nýstungnum mýrarkökkum með bogadregn-
um hornum. Flái þeirra 1:10, og virðist flái á kakka-
veggjum varla mega minni vera til þess að þeir geti
staðið. Veggjafiái gömlu gryfjunnar var talsvert minni
en þetta, en þeir hrundu í sumar að nokkru leyti, og
varð eigi öðru um kent en of litlum fiáa. — Frá vegg-
junum hallar alstaðar, til þess að vatn renni ekki að
gryfjunni. Á norðurenda gryfjunnar eru gerðar dyr
gegnum vegginn, einni stiku fyrir ofan botn hennar.