Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 239
BÚNAÐARRIT
235
mega vera hér að sumri við votheysgerð, og hefi eg
leyft það.
1911, 22/». Fyrsta sumarið, sem eg var hér á Hvann-
eyri, sumarið 1907, lét eg byggja votheystóft. Rúmar
hún í kringum 300 hesta af 100 kg. þurheyi, eða jafn-
gildi þeirra.
Fyrsta sumarið sló eg um 200 hesta af síðslægju
(úthey). Var það í kúahaga, sem ekki hafði verið sleginn
áður með jafnaði, og því sinuborið. Þetta reyndist furðu-
gott til gjafar. Kýr átu það bezta úr þvi, hestar og
sérstaklega fullorðnar ær voru mjög sólgnar í það og
gengu mjög nærri því. Talsverður úrgangur var þó úr
því og ofan af, sem ekki var boðið nokkuri skepnu.
Var því fleygt út, fyrir dyr, og átu hestar talsvert af
þvi þar. Bar það jafnvel við, að ökuhestar fóru frá
grænu heyi í þennan óþverra og átu hann að sjá með
beztu lyst.
Síðan hefh; árlega mestöll háin, og ávalt nokkuð af
útheyi saman við, verið sett í gryfjuna. Hefir votheys-
verkunin alt af gefist vel og þó hvað bezt nú síðustu
tvö árin, því að þá hefir það orðið sæthey en ekki súr-
hey. Hefir mjög lítill úrgangur orðið, og skepnur verið
mjög sólgnar í það.
Á þessum tíma hafa komið þrjár skriflegar fyrir-
spurnir viðvíkjandi votheysgerð. Hefi eg svarað þeim
eftir föngum. Þrír menn hafa beðið um leyfi til að vera
hér við votheysgerð. Hefi eg leyft þeim það, en enginn
þeirra komið.
Lítill áhugi virðist vera hér í nágrenninu, og má
það merkilegt heita, um jafn-þýðingarmikið atriði. í
fyrra á bændanámsskeiðinu hélt eg tvo fyrirlestra um
votheysgerð. Gátu bændur þá jafnframt skoðað votheyið
og séð hvernig skepnurnar rifu það í sig. Ekki er mér
kunnugt um nokkurn árangur af því.
Þessi stutta reynsla mín kennir mór: að vanda-
lítið sé að búa til súrhey, en nokkuð erfiðara að tak-