Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 243
BÚNAÐARRIT
239
til að sýna gestum sínum. Ekki íékk hann þó nábúa
sina til að reyna þessa nýju heyverkun.
1912, 10/2> All-langt er nú síðan að fyrstu tilraunir
voru gerðar með votheysverkun; þó er langt frá því, að
sú heyverkunar-aðferð sé enn orðin almenn. Hér á
landi eru það eins nokkrir menn (1—2 í sýslu hverri),
sem notfæra sér þá heyverkun ; sýnir það — meðal ann-
ars — hve ófúsir menn eru á að ganga inn á nýjar eða
breyttar leiðir, jafnvel þó að reynsla sé fengin fyrir, að
eitt eða annað geti borið sig og borgað. Undanfarin
sumur hér sunnanlands hafa að vísu ekki geflð beinlínis
tilefni til votheysverkunar, því að eins og kunnugt er
heflr heyskapartíð verið hagstæð mjög. Þó ætti það ekki
að vera neitt álitamál, að með bættri og aukinni gras-
rækt væri sjálfsagt fyrir hvern bónda, er gras heflr, að
eiga votheysgryfju. Sáðgras og eftirslátt af túnum er
oft ilt, eða ómögulegt, að verka eða geyma á annan
hátt, en að gera úr því vothey. Aðferðin sú er nú orðin
svo kunn, að óþarft er að endurtaka haua hér. Þó vil
eg enn taka fram:
1. Haflð gryfjurnar nokkuð stórar (180—300 tenings-
álnir).
2. Steinlímið gryfjurnar, sé þess nokkur kostur.
3. Haflð hornin ekki skörp að innanverðu, heldur boga-
mynduð.
3. Hafið heyið í fullum krafti, þegar það er borið
saman; gerir minna til, þótt það sé rennblautt.
Síðastliðið sumar, 15. sept., reiddi eg í gryfju 35
votabandshesta af smá-starung, sinulausum. 3 dögum
síðar bætti eg 10 hestum ofan á. Lét eg það svo standa
fram undir viku án fargs. 24. s. m. bar eg grjót á
heyið, og var hitinn í því þá 54° C. Moiri varð hann
aldrei. Næstu viku fór hitinn minkandi dag fra degi
niður í 36°, og hálfum mánuði þar eftir var hitinn að
eins 22° C. Var þá heyið fullsigið, og lét eg laust þak
af járnplötuin yflr. í byrjun desember fór eg að gefa