Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 261
Um fóðurforðabúr.
Er nauðsynlegt að koma upp fóðurforðabúrura
á íslandi?
Oft heflr þessi spuruing borið á góma, og talsvert
verið um hana ritað. Og menn hafa álitið, að gott væri
að eiga fóðurforðafúr, þegar harðindi ber að höndum.
Lítið hefir þó enn þá orðið úr framkvæmdum í þessu efni.
í þessu efni hafa íslendingar ekki haft neinar fyrir-
myndir hjá öðrum þjóðum til eftirbreytni. í nágranna-
löndunum er sá tími, sem menn þurfa að ætla búfé
sínu fóður, vanalega að rnestu jafnlangur ár hvert. Menn
vita þar með nokkurn veginn vissu, hvenær innigjafatími
búpenings muni byrja, og hvenær hann muni enda. Menn
þurfa þar ekki að ætla búfé sinu meira vetrarfóður en
það, sem nokkurn veginn vissa er fyrir að muni ganga
upp. Og menn vita, að optast nær þarf að halda á mjög
líku fóðurmagni. Af því að innigjafatími búpenings er
þar háður svo iitlum breytingum, þá dettur engum annað
í hug, en að ætla fénaðinum fóður fyrir þennan vana-
lega gjafatíma.’1) Þar sem svona stendur á, er engin
brýn nauðsyn til að búa sig út með meira fóður en
það, sem menn vita að muni duga þann veturinn.
Menn hafa því ekki komið npp neinum fóðurforða-
búrum í nágrannalöndunum. Á því var engin þörf. í
þessum löndum getur auðvitað orðið misbrestur á upp-
skeru og því fóðri, sem aflað er handa fénaðinum, vegna
óhagstæðrar sumarveðráttu, svo að menn geta ekki ætíð
®) Líkt þessu er ástatt á íslandi hvað kýrnar snertir. Gjafa-
tíini þeirra er oftast likt langur — getur varla munað meira eu
’/» parti. — Þess vegna er kúnum vanalega ætlað nægilegt fóður.
Og þegar þær liafa fallið, hefir það komið af þvi, að fóður var
tekið frá þcim, til að lengja lif i öðrum skeimum.
17