Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 268
264
BÚNAÐARRIT
þá má alt af búast við nokkrum undantekningum. Þess
vegna er það ekki nóg, þó að meiri hluti bænda taki sig
saman um, að setja svona hyggilega á. Ávalt mundu
nokkrir verða • lakar staddir. Sumpart gæti það stafað
af því, að stöku menn vildu ekki fara að ráðum eftir-
litsmanna. Skemdir gætu orðið á heyjum, sem ekki
sæjust á veturnóttum. Yiðvaningar í fjármensku gætu
hafa eytt meira heyi en full þörf var á. Bráðapest getur
gert vart við sig, og þá fara menn varlega með féð, og
beita minna. Og fleira getur valdið því, að nokkrir bændur
komist i héyþrot, þar sem flestir þeirra hafa nóg hey.
Handa þessum mönnum fyrst og fremst þarf svo
að hafa sérstöku fóðurforðabúrin. Það mun sannast, að
svo lengi sem gamla vananum verður haldið. að hver
bóndi sé álitinn skyldur til að búta niður heysfæður
sínar handa nágrönnunum, þangað til hann er oröinn
eins illa staddur og þeir, þá kemst aldrei lag á hey-
ásetninginn.
Ennfremur er þess að gæta, að í langvinnum harð-
indum, sem standa yfir 3—4 ár samfleytt, eða lengur,
getur svo farið, að heyfyrningamennirnir sumir verði að
grípa til fóðurforðabúranna, til þess að þurfa ekki að
fækka fénaði alt of mikið.
Það er því í augum uppi, að sérstök fóðurforða-
búr verða alls ekki óþörf, þó að almenn samtök um
gætilegan heyásetning komist á, og þar af leiðandi miklar
heyfyrningar söfnuðust í öllum góðum árum.
Hitt ætti líka að vera jafn-augijóst, að engin fóður-
forðabúr mundu duga til að afstýra fjárfelli í harðindum,
þó að ekki væru langvinnari en eitt eða tvö ár, ef al-
menningur heldur áfram því ásetningslagi, sem viðgeng-
ist hefir, að setja svo á, að öll hey vinnist upp á hverju
vori, þó að vetur sé betri en í meðallagi. Þá mundu
forðabúrin að vísu geta hjálpað á einum vetri, þótt
iakari væri en i meðallagi, en varla duga til að
afstýra felli á einum framúrskarandi hörðum vetri,