Búnaðarrit - 01.01.1912, Page 269
BÚNAÐARRIT
265
raeð vondu vori, hvað þá heldur ef fleiri vondir vetrar
fylgdust að.
Fóðurforðabúrin eiga að vera varasjóðurinn, sem
grípa má til einstöku sinnum, þegar vanaleg varúð, að-
gætni og fyrirbyggja hrökkva ekki til.—Og um leið eiga
þau að vera vörn móti þvi, að ógætnir rnenn geti eytt
heyjum nágranna sinna, á meðan gætiiegur ásetn-
ingur hefir ekki náð að rótfestast hjá öllum þorra bænda.
Og ekki má búast við, að það geti orðið alt í einu.
Fódurforðábúr, sem sett eru á stofn með styrk af
almannafé, hafa menn hingað til hugsað sér tvennskonar,
nefnilega heyforðabúr og kornforðabúr.
Vm heyforðalmr hafa menn oft. hugsað, talað og
ritað, en lítið hefir enn orðið um framkvæmdir til að
koma þeim á fót. Alþingi 1911 samdi lög um sam-
þyktir um stofnun heyforðabúra, og er varla að búast
við, að nokkur árangur sé enn þá orðinn að þeim.
Menn hafa oftast talað um, að stofna heyforðabúrin
þannig: að flelri eða fœrri bœndur fiyttu liey saman í
einn stað d sumrin, og skyldi það svo geymast, Jtar til
er á því þyrfti að halda.
Á þessu fyrirkomulagi eru ýmsir agnúar. Það er
mikil timatöf, að flytja heyið af mörgum bæjum saman
á einn stað. Heyið á að flytjast þurt, og verður þá að
velja þurt veður til fiutningsins. Er þá vafasamt, að
menn geti komið því við. Á þerridögum hafa flestir
nóg að gera fyrir sjálfa sig. Maðurinn, sem á að taka
á móti heyinu og geyma það, tefðist lika. Auðvitað
ættu sem flestir að flytja heyið sama daginn, svo að mikið
kæmi í heystæðuna í einu. Annars er hætt við, að
heyið verkaðist illa. Menn fara heiman að með heyið i
góðu veðri, en áður en þeir eru komnir áfram, getur
verið komin rigning, og heyið skemmist. Allir, sem
heyið leggja til, verða að kosta í sameiningu heystæð-
una, sem helzt ætti að vera hlaða. Er það nokkur kost-
naður. Nú verða þeir, sem heyið leggja til, að fá á