Búnaðarrit - 01.01.1912, Síða 278
274
BÚNAÐARRIT
aí heyi, korni o. fl., að menn þyldu 1—3 harðinda-ár
samfleytt. En eg hefi ekki minst á það, hvernig menn
geti trygt sig móti langvinnum hafísa og harðinda kafla,
t. d. öðrum eins harðindum og þeim, sem gengu yfir
landið 1751—’57, þegar hafísar og harðindi héldust sam-
fleytt 7 ár.
Það er naumast hugsanlegt, að menn geti átt svo
mikið fóður í forðabúrum, að verulega gæti hjálpað,
þegar fram í sækir, í svo langvinnum harðindum. Og
hið eina, sem þá getur hjálpað til að haldu fénaðinum
sæmilega við, er að kaupa fóður til styrktar frá öðrum
löndum. Sjálfsagt yrðu menn að fækka fénaðinum tals-
vert. Menn mundu selja nokkuð af fénaði á haustin,
til að kaupa fóðurbæti frá öðrurn löndum. Þá kæmi sér
vel að eiga fóðurforðabúr með peningum til styrktar —
eiga harðindasjóð, er menn hefðu safnað i á góðu ár-
unum.
Það er sá galli á fóðurforðaburunum, að fóðrið rýrn-
ar og skemmist við geymsluna, svo að altaf þarf að
endurnýja það. En þrátt fyrir það eru þau ekki að eins
tiltækileg, heldur lífsnauðsynleg, til þess að menn fari
ekki halloka fyrir vanalegum harðindum. ForðabUr með
peningum heflr þann mikla kost, að peningarnir geym-
ast vel. Þeir léttast ekki né skemmast við geymsluna,
eins og hey og korn. Þvert á móti vaxa peningarnir
— safna á sig vöxtum árlega — og margfaldast við
geymsluna.
Eg ætla nU snöggvast að gera ráð fyrir því, sem
bezt má fara, að alþingi taki heyásetningsmálið upp á
arma sína einhvern góðan veðurdag, og gangist fyrir þvi,
að koma á almennum samtökum í sveitunum um gæti-
legan ásetning, heyásetningseftirlit, og fóðurforðabUr.
Geri eg ráð fyrir, að bændur taki þessu víðast hvar
tveim höndum, og samtök þessi komist á í flestum
sveitum.
Ef árferðið verður svo allgott nokkur ár, þá safnast