Búnaðarrit - 01.01.1912, Side 284
280
BÚNAÐARRIT
sýnilegt er, að fóðurforðabúrin muni þrjóta, ef harðindin
halda áfram.
4. Að þó að harðindaskorpan, sem menn vilja búa
sig undir með harðindasjóðnum, komi miklu fyr en gert
er ráð fyrir í dæminu, sem tekið er af 19. öldinni, þá
gæti hann gert mikið gagn. Setjum svo, að búið yrði-
að koma þessum horfellisvörnum á fót 1915, og að harð-
indaskorpan komi 1925, eða eftir 10 ár. Þá yrðu nú
til miklar heyfyrningar og fóðurforðabúr, en harðinda-
sjóðurinn yrði enn þá lítill, eða með 4% vöxtum afr
eins 431 558 krónur alls, og hver hreppur ætti þá að
meðaltali 2697 krónur. Auðvitað gætu ársvextir sjóðs-
ins — 17 262 krónur — lítið hjálpað. Þá yrði sjálf-
sagt að gripa til höfuðstólsins, og mundi hverjum hreppi,
sem ætti 2679 kr. í sjóðnum, verða hægra að kom-
ast slysalaust frain úr harðindunum, heldur en öðrum,
sem ekkert hefði fyrir sig að bera.
5. Að hvort sem það yrðu mörg ár eða fá, sem
búið yrði að safna 1 harðindasjóðinn, þegar til hans
þyrfti að taka, og hvort sem hann því yrði stór eða lít-
ill, þá er það ekki tapað fé, sem í hann hefir verið
safnað, og því engu spilt, þó að sjóðurinn gæti ekki í
það sinn orðið að fullu liði. Menn mundu halda áfram
sjóðsafninu eftir harðindakaflann, og er þá líklegt, að
fást mundi lengri tími til að safna, áður en til sjóðsins-
þyrfti að taka aftur.
Það kann að þykja heldur djarft, að búast við því,
að þjóðin taki þá stefnu í heyásetningsmálinu í náinni
framtíð, sem hér hefir verið gerð að umtalsefni. En
sumt, sem skeð hefir að undanförnu, gefur manni þó
nokkra átyllu til þess. Undangengin 30—40 ár hafa
rótað meira en lítið upp í huga þjóðarinnar. Þjóðin hefir
kastað af sér mókinu og heflr lagt mikla stund á breyt-
ingar í flestum efnum. Á þess konar umbrotatímum