Búnaðarrit - 01.01.1912, Side 296
292
BÚNAÐARRIT
verbi merktar með sama númerinu á hverjum 10 árum.
Má því jafnan ganga hyklanst að merkingunni. Aftur
á móti sé ekki höfð regla lík þessari, verða númerin
eftir nokkur ár öll á ruglingi. Má þá hafa sterka að-
gæ/.lu, þar sem margar ær eru, að nota ekki neitt af
þeim númerum, sem fyrir eru á ánum, þegar merkt er.
Þessi aðferð við notkun númeranna, sem hér er haldið
fram, hefir og þann kost, að númerið segir til, hvaða
ár kindin er merkt, og þar með hvað hún er gömul,
því að jafnan er það síðasta árið, sem ártalið endaði á
sama tölustaf og númerið. Aftur er oft ilt og jafnvel
ómögulegt að sjá aldurinn á rosknum ám eftir hornunurc.
Fleiri aðferðir eru til við notkun númeranna en sú,
sem hér er skýrt frá, sem gera sama gagn, en þær eru
að öllu óaðgengilegri. Þeir sem hér eftir byrja að merkja
ær sínar ættu strax að koma þessari reglu á hjá sér,
sem hér er bent á. Eins og áður er á vikið, er sein-
legt og stundum ómögulegt að sjá aldur á rosknum ám
eftir hornunum; mun því réttast, þegar merkt er, að
láta duga að aðgreina ærnar eftir aldri til 4 vetra, on
merkja svo þær, sem eidri eru, allar í sameiningu.
Þegar farið er að merkja þær ær, sem aðgreindar
eru eftir aldri, verður að gæta þess vel, að númerið á
hverri á endi á sama tölustaf, sem ártalið endaði á,
þegar hún var veturgömul; t. d. ef byrjað væri að merkja
árið 1915, á númeiið á veturgömlu gimbrunum að enda
á 5, samkvæmt þvi sem fyr segir; en á 2 vetra ám á
númerið að enda á 4, af því þær voru veturgamlar árið
1914, og á 3 vetra ám á það að enda á 3, því þær
voru veturgamlar árið 1913 o. s. frv. Á eldri ærnar,
sem merktar eru í graut, verður að setja svo há númer,
að ekki sé hætt við, að reglubundnu númerin nái þeirri
töluhæð, og geta flestir hér um bil séð, hvað reglu-
bundnu númerin verða hæst, með því að miða við þann
gimbrafjölda, sem í hæsta lagi mætti búast við að gæti