Stúdentablaðið - 01.05.2008, Page 25

..ÉG TRÚIÁ GUÐINN
OG GYÐJUNA“
Guðinn og gyðjan, náttúruaflin, og við mennimir.
Allt er þetta hhiti af hringrás samkvcemt wicca
trúnni. Alexandra Diljá Guðlaugsdóttir kynntist
wicca gegnum vinkonu sína þegar hún var þrettán
ára gömul. Hún fann strax að wicca var það eina
rétta fyrir hana.
„Lífsspekin höfðaði strax til mín,” segir Alexandra.
„Þetta er náttúrutrú, fyrst og fremst, og fjölgyðistrú.
Við trúum á heilagleikann og hann felur i sér bæði
Guðinn og Gyðjuna. Wicca er þó meira lífsspeki en trú
og hefur áhrif á allt sem maður gerir. Maður á að vera
meðvitaður um umhverfið og náttúruna og hvernig
maður kemur fram við annað fólk.”
MAMMA, ÉG ER WICCA!
Nú býrðu hjá mömmu þinni, hvernig brást hún við
þegar þú sagðir henni að þú iðkaðir wicca?
„Hún var mjög skilningsrík, ég var mjög heppin að því
leyti. Ég var búin að fræða hana aðeins um wicca, út
á hvað það gengi og hvað þetta væri falleg trú. Þegar
ég sagði henni svo: „Mamma, ég er wicca,” þá kom
það henni ekki á óvart.” Það sem vann með henni,
að mati Alexöndru, var að mamma hennar var ekki
mjög kristin. Alexandra segir að margir séu ekki jafn
lánsamir og feli þetta því fyrir fjölskyldunni jafnvel
þótt vinirnir viti sannleikann. Þetta á sérstaklega við
um unga krakka.
Alexandra segir að fólk mæti oft miklu skilningsleysi
þegar það játar fyrir fjölskyldunni hverrar trúar það
sé í raun og á það sérstaklega við þegar fjölskyldan er
mjög trúuð. Það er skiljanlegt því samkvæmt Biblíunni
eru nornir djöfladýrkendur. Wicca iðkendur sjá Guð
Biblíunnar heldur ekki sem almáttugan og þeir dýrka
náttúruna. „Ég held að fólki þyki það vera guðlast. Að
við séum að dýrka sköpunarverkið en ekki skaparann.”
Þegar foreldrar komast að því að barnið er wicca verður
fólk skelfingu lostið og vill bjarga barninu. Það sér
stjörnur inni hjá því, kerti og galdraáhöld, og heldur
því að barnið sé hreinlega gengið djöflinum á vald.
En það er fjarri sanni. Hún segir að það sé ákaflega
særandi að allt sem tengist göldrum sé talið illt og að
wicca sé álitin djöflatrú. Hins vegar sé búddismi oft
flokkaður sem hjáguðadýrkun og þar með „vondur" af
þessu sama fólki, og það segi sitt.
VIÐ ERUM EKKI ÖLL SKRÝTIN
Wicca er ekki skráð sem sjálfstætt trúfélag. Nokkuð
margir wicca iðkendur eru innan Ásatrúarfélagsins og
er ástæðan fyrir því sú að það er eina heiðna trúfélagið
sem wicca iðkendur geta skráð sig í og þeir vilja sty rkja
þetta samfélag. Wicca á líka ýmislegt sameiginlegt
með ásatrú; náttúrutrúin er sterk hjá þeim og svo
eru norrænu guðirnir líka mikilvægir mörgum wicca
iðkendum. Alexandra segir að annað sem sé líkt með
ásatrúnni og wicca sé að menn taki fulla ábyrgð á
sjálfum sér. I kristni þurfi að biðja um fyrirgefningu
en í wicca væri kjánalegt að biðja Gyðjuna eða Guðinn
að fyrirgefa sér. „Maður ber ábyrgð á sínum eigin
gjörðum. Á sama hátt er það undir manni sjálfum
komið að fyrirgefa sjálfum sér.”
Þegar maður hugsar um wicca eða nornir þá dettur
manni ósjálf rátt í hug ungt sérkennilegt fólk í s vörtum
fötum og með undarlega skartgripi. Alexandra segir
að þetta sé þó ekki algilt, þarna sé líka að finna
ofurvenjulegt fólk af öllum sviðum samfélagsins. „Því
er þó ekki neita að flestir eru svona týpur. Þegar maður
þorir að vera öðruvísi og er kominn í undirmenningu
þá þorir maður að vera þarna.” Margir eru til dæmis
pönkarar. Þegar hún er spurð hvort hún sé sjálf
„sérstök týpa“ fer hún að hlæja og játar að svo sé.
Alexandra segir mikið af ungu fólki í wicca, það þyki
svo töff. Þau vilji vera öðruvísi og galdrar þyki bæði
öðruvísi og heillandi. „Svo missir það áhugann þegar
því tekst ekki að láta besta vininn verða ástfanginn
af sér."
EKKI MÁ SKAÐA FREMJA
Þrátt fyrir að flestir wicca iðkendur stundi galdra
þá er það ekki algilt og galdrar eru í raun ekki hluti
trúarinnar heldur viðbót. Það er því undir hverjum
og einum wicca komið hvort hann stundar galdra
eða ekki. „Sjálf er ég ein af þeim sem hafa ekki gert
það hingað til þótt maður útiloki ekki neitt í því
sambandi.” Alexandra segir að galdra eigi að nota til
góðs. Auðvitað séu alltaf til einstaklingar sem vilji
nota þá til ills en wicca samfélagið líti niður á það fólk.
Það séu svik við trúna því það brjóti aðalreglu wicca
sem er: „Það má ekki skaða fremja."
Þótt flestir wicca iðkendur stundi trúna heima hjá sér
þá tilheyra margir ákveðnum söfnuði, eða sveimi eins
og það er kallað. Sveimur er hópur iðkenda sem iðkar
trúna saman og heldur upp á sabbata, esbata og aðrar
hátíðir. Þá er borðað, sungið, dansað og haldin athöfn.
Til að ganga í sveim þarf innvígslu og er þá farið eftir
gamalli reglu sem segir að umsækjandinn þurfi að
vinna í eitt ár og einn dag. Vinnan felst í kennslu og
þjálfun í því að vera wicca iðkandi. Umsækjandinn fær
námsefni sem hann þarf að læra vel, gerir verkefni,
fær grunnkennslu í göldrum og lærir um athafnir.
Hver sveimur tilheyrir svo oftast ákveðinni reglu og
fylgir hefðum hennar. Sveimarnir eru nokkuð strangir
og innan þeirra eru síðan gráður, útskýrir Alexandra.
Þegar þeirri hæstu er náð verður maður prestur eða
prestynja og má kenna. Það erleiðtogi sveimsins.
JAFNINGJASTARF í HÓPUM
Hvað með Alexöndru sjálfa, er hún í sveimi? „Ég er í
hópi, ég get sagt það. Hvort ég er í sveimi vil ég ekki
tjá mig um, það er svo mikið um fordóma og þegar
fólk veit að maður er í sveimi þá kostar það endalausar
útskýringar. Fólk heldur ennþá að ég dýrki djöfulinn!”
Hópar eru afslappaðri en sveimar, segir Alexandra.
Innan sveims er maður lærlingur og þarf að læra á
meðan hópurinn er jafningastarf. „Við hittumst svona
tvisvar í mánuði til að halda upp á sabbat og esbat.”
Alexandra segir að wicca byggist á jafnvægi, líka milli
guðs og gyðju, en gyðjudýrkun sé þó algengari. Hún
fái meiri athygli en Guðinn, sennilega vegna þess að
fólk er vant föðurdýrkuninni úr kristni og vill jafna
það út. Meirihluti iðkenda er líka konur og það hefur
mikið að segja.
Hringrás árstíðanna er mikilvæg í wicca. Inni í henni
er allt, Gyðjan og Guðinn, birta og myrkur, frumöflin
fjögur og náttúran. Alexandra segir að margir ákalli
frumöflin og þau séu því orðin að nokkurs konar
vættum en þau séu auðvitað fyrst og fremst heilög sem
hluti náttúrunnar. Samkvæmt wicca eru frumefnin
fimm og er það fimmta andi. Fimm arma stjarnan
táknar þetta og er andinn efst því hann ræður yfir
hinum. Áþessu byggjast galdrar, því að andinn sé yfir
efninu. Það veldur síðan misskilningi að satanistar
nota líka stjörnu en snúi henni öfugt. „Fyrir satanista
ræður efnisheimurinn yfir andanum og því vísar hann
niður. Þarna stangast hugmyndafræðin algerlega á.”
Alexandra segir það vissulega vera skiljanlegt að fólk
geri þessi mistök, táknin séu það lík. Hins vegar sé það
afskaplega móðgandi fyrir wicca.
Alexandra vill að síðustu benda áhugasömum á siðuna
sína, Wicca á íslandi, wiccaiceland.freeforums.org. *
002.-004. Síðustu myndir Ijósmyndara Stúdentablaðsins. Blessuð sé minning hans.