Hugur - 01.01.2000, Side 168

166
Jóhann Bjömsson
HUGUR
nægju? Þar með er uppreisnin, svo notað sé orðalag Camus, viðvar-
andi hjá sérhverjum einstaklingi sem teljast verður heill á geðs-
munum; eða, eins og Viktor Frankl hélt fram, að þörfin til að finna
lífi sínu einhvern tilgang væri frumhvöt ekki ósvipuð hungurhvöt og
kynhvöt og því ávallt virk.27 Heimfært á orðalag Camus mætti segja
að uppreisnin gegn fjarstæðunni væri frumhvöt. Að hafa það sem
verkefni að gæða líf sitt merkingu, hvort sem einhver hlutlægur til-
gangur í anda Brynjólfs fyrirfinnst eður ei, er að mínu mati mun heil-
brigðara sjónarmið. Það er verkefni sem takast má á við á hverjum
degi. Sjónarmið Brynjólfs er í raun ekki reist á öðru en von eða því
sem ég vil kalla eilífðarþrá og ótta við dauðann. Þar fyrir utan er
Brynjólfur heldur ekkert of viss um sannleiksgildi skoðana sinna í
þessum efnum eins og hann sjálfur segir: „Vér getum heldur ekki
sannreynt, að til sé líf eftir dauðann, og engin vísindaleg staðreynd
rennir stoðum undir þá skoðun.“28 Fyrst ekkert er víst um framhaldslíf
sem er samkvæmt Brynjólfi forsenda fyrir tilgangi lífsins þá er í fram-
haldi af því ekkert víst um tilgang lífsins. Er þá um nokkuð annað að
ræða fyrir mannfólkið en taka áskorun Camus og gera uppreisn gegn
fjarstæðunni sem lífið er?
27 Viktor E. Frankl: Man's Search for Meaning, (þýðanda ekki getið). Washington
Square Press, 1959. Bls. 121.
28 Brynjólfur Bjarnason: Gátan mikla. Heimskringla, 1956. Bls. 117.