Búnaðarrit - 01.01.1929, Page 157
BÚNADARRJLT
151
a£ sameinuðum áhrifum íleiri eða íærri slíkra lífs-
skilyiða.
Eu það veltur mest á því fyrir oss, að kynna oss
hver áhrif þau hafi hver fyrir sig, eða hver þeirra það
eru, sem mestau hlut eiga í að efla vöxt gróðursins.
Þá fyrst er oss mögulegt með nokkurri vissu að dæma
um það, hvoit það sje í voru valdi að breyta svo lifs-
skilyiðum, að þroski staranna aukist að mun, og eins
hvoit þæi endurbætur muni borga sig með auknum
grasvexti.
í túniæktinni erum vjer komnir svo langt, að vjer
vitum með nokkuinveginn vissu hvernig vjer eigum
að hlynna að túngrösunum, til þess að þau nái sem
íylstum þioska. Yjer vitum hvaða aðfeiðum vjer eigum
að beita til þess að gera óiæktarland að grasgefnu túni,
og getum farið nær um það, hvað þær umbætur muni
kosta. Alt öðru máli er að gegna um meðferð og undir-
búning áveitulands, þar sem votlendisjurtir vaxa, Að
vísu er mönnum það Ijóst að áveituvatnið er nauðsyn-
legur þáttur í viðhaldi og vexti áveitugróðursins. En
vjer höfum ekki til þessa verið nægilega fróðir um það,
á hvern hátt þyifti að haga notkun þess, til þess að
það kæmi að fylstum notum. Er það eitt út af fyrir
sig margþætt rannsóknarefni. Um flest önnur lífsskilyiði,
er til greina koma í þessu sambandi, erum vjer alger-
lega ófróðir. Þessi fáfræði vor hefir stórum bagað allar
áveitu-framkvæmdir. Framkvæmdirnar hafa oft orðið
hálfgert tilraunafálm, sem eigi var hægt að segja fyrir
um hvern árangur mundi bera. Ýmsir hafa stuðst við
rannsóknir og leiðbeiningar um áveitu í öðrum löndum
og eigi tekið tillit til þess, að hjer eru áveitulöndin við-
ast vaxin alt öðrum jurtum en í nágrannalöndunum.
Hjer eru það starir og aðrar votlendisjuitir, sem helst
koma til greina, jurtir, sem að eins ná fullum þroska í
rennvotum jarðvegi. En erlendis er það helst valllendis-
gróður, sem veitt er á, og sá gróður þolir eigi vatn,