Búnaðarrit - 01.01.1929, Page 161
BÚNAÐARRiT
155
1. Að loftið kæmist ofan í jarðveginn að rótum plantn-
anna, bæði til hollustu fyrir gróðurinn og bakteríulíflð
i jarðveginum.
2. Að loftið kæmist ofan í jarðveginn til að styðja
nauðsynlega efnabreytingu í jarðveginum.
3. Til þess að jarðvatnið leiðist burt úr jarðveginum,
í því sjeu sýrur og ýms uppleyst steinefnasambönd,
skaðleg gróðrinum.
4. Nauðsynlegt sje að jarðvegurinn þorni, til þess að hann
geti hlýnað af áhrifum sólar og lofts um gróðrartímann.
Jeg hefi komist að raun um að margt sje athugavert
við þessa kenningu. Á Bæ í Hrútafiiði var áveitan
áður þannig, að áin flóði yfir óræst land. Þar sem hún
náði stöðugt að renna yflr, var foiblautt flóðlendi alt
árið. En einmitt á þeim svæðum var ár eftir ár ágæt
spretta. En það svæði sem áin eigi rann yflr, nema í
mestu vatnavöxtum, spratt mjög illa. — Þegar S gurður
Sverrisson sýslumaður kom að Bæ, Ijet hann ræsa fram
alla veituna. Að vísu dreifði hann vatninu með skurð-
um miklu víðar um veiturnar en áður, á þeim tímum
sem því var veitt á. En hann hleypti vatninu af á
vorin, þegar tók að hlýna. Meðan skurðirnir voru 1 góðu
iagi þornaði veitan svo á stórum svæðum, að hægt var
að flekkja þar hey og þurka. En afleiðingin af þessu
varð sú, að loðslægustu hlutar veitunnar gengu mjög
úr sjer og sprettan vaið stórum ljelegri en áður, nema
kringum aðal-árfarveginn, þar sem aldrei hafði tekist
að girða fyrir útrás vatnsins á engið, og í sýkjajöðrum
og dældum, þar sem aitaf sat vatn í.
Jeg þekki ýms fleiri dæmi þess, að menn hafa hnekt
sprettunni á áveitu-starengjum með framræslu og purkun.
Jeg breytti til með áveituna í Bæ á ýmsan hátt, til
þess að fá skorið úr þessu og reynslan varð sú, að
gulstörin spratt best þar, sem vatnið
rann yfir mestan hluta ársins, einkum þar