Búnaðarrit - 01.01.1929, Page 167
BÚNAÐA.RRIT
161
sannprófa þær getgátur e8a hugmyndir, sem vaknaÖ
hafa hjá mjer til skýringar.
Að vetrinum getur áveituvatnið orðið á þenna hátt
að gagni:
1. Að það verður að sveilum yflr engjum og kemur
1 veg fyrir klakamyndun í jörðinni, svo gróðrartími
jurtanna byrjar fyr en ella að vorinu, svo sem áður er
getið.
2. Það getur borið leir og önnur jarðefni yflr áveitu-
landið, er legst á jarðveginn þegar leysir og auðgar
hann að frjóefnum handa jurtunum.
3. Það flytur með sjer súrefni og kolsýru, sem ef
til vill getur komið af stað gagnlegum efnabreytingum
í jaiðveginum, sje hann þíður undir klakanum.
4. Það er eigi óhugsandi að rætur og jarðstönglar
staranna geti safnað í sig næringu að vetrinum, haldist
jörð eitthvað ofan við frostmark undir klakaskýlunni,
ekki síst þegar sólargeislarnir fara að ylja jarðveginn
undir klakanum á útmánuðum.
5. Liggi áveitulandið undir vatni að vetrinum, drepur
það elftingu, mosa og ýmsar aðrar miður gagnlegar
jurtir, sem þola vatnið síður en starirnar, en sem stela
næringu frá störunum um gróðrartímann og kippa úr
vexti þeirra.
Vor-áveiturnar hafa að líkindum sömu áhrif á engjar
og vetrar-áveiturnar, meðan snjóa er að leysa og vatnið
er svellkalt, nema þá kemur ekki fyrsta atriðið, svella-
myndunin, til greina. Meðan klaki er í jörðu, þar sem
vatnið situr á eða rennur yflr, getur eigi verið að ræða
um verulegan vöxt hjá jurtunum, því jöiðin helst þá
um of köld. Þá munu jurtirnar tæpast færar um að
veita viðtöku uppleystum næringarefnum, sem vatnið
flytur með sjer. Þau hljóta því að skolast burtu með
vatninu, nema því að eins að jarðvegslagið efsta sje
11