Búnaðarrit - 01.01.1929, Side 198
192
BUNAÐARRIT
innar, á þskj 314, og breytingartillögur hennar við til-
lögur Pala Zóphóníassonar, svohlj.:
Nefndinni hafa verið afhsntar tillögur Páls Z'phón-
íassonar um nautgripaiækt, á þskj. 75, til álits og um-
sagnar. Tillögur þessar akveða eftir hvaða reglum skuli
styrkja nautgijparæktarfjelög í framtiðinni.
Þegar starfsreglum er bieytt á einhvern hátt, verður
fyrst að hafa það hugfast, að breytingin geti varað
nokkurn tima og gefið fastan grundvöll fyrir eðlilegri
framþróun. Þetta getur orðið erfitt þegar fjárskortur er
á aðra hönd, en vanþekking, áhugaleysi og fatækt á
hina hliðina.
Hver búfjártegund á að rjettu lagi að fá styrk í hlut-
falli við þá nytsemi, sem hún hefir fyrir þjóðfjeiagið.
Sje einhver þeirra sem ætla má að fái meiii þýðingu í
framtiðinni en hún hefir nú, ber henni hlutfallslega
hærri styikur.
Grhndvöllurinn, sem gengið er inn á í þessum tillög-
um, er sá, að miða styikinn við hvern einstakan grip'
og slá föstu hvað hann skuli vera hár. Með þessu er
hinu opinbera reist fjáthagsleg byiði, sem fer vaxandi
og verður aldrei nákvæmlega tiltekin. Styrkur til naut-
gripaiæktarfjelaga getur komist upp í 40 — 50 þús. kr.,
ef alt gengi eins og óskað er, með þeim grundvelli sem
gengið er inn á. Er þá spurningin hvort foisvaranlegt
sje að leggja til, að einni grein húsdýraræktarinnar sje
lagt svona mikið fje. Þegar við leggjum til, að st.yrkur-
inn sje 1 — 2 kr. á hveija kú, og sá styikur getur kom-
ist upp í áðurnefnda upphæð, þá byggjum við álit okkar
á því, að þessi grein húsdýraiæktar sje í mestri van-
rækslu í mörgum hjeruðum, og að hún eigi mesta fram-
tíðina fyrir sjer í stórum hjeruðum, og að þessi grein geti
ekki tekið nauðsynlegum framförum nema í skipulags-
bunönum fjelagsskap, sem hefir talsveiðan árlegan rekst-
urskostnað í för með sjer.