Búnaðarrit - 01.01.1937, Blaðsíða 331
B Ú N A Ð A R R I T
311
gæzlulögin sæniilega, en þar seni ástandið var lakara,
reyndust þau nauðagagnslitil, og víðar þó. Þá var það
1919, að sett voru heimildarlög um eftirlits- og fóður-
birgðafólög, eins og þau voru kölluð þá. Skyldi hverl
fóðurbirgðafélag ná yfir einn hrepp, og fá samþykkt
sína samþykkta af sýslunefnd og staðfesta af stjórn-
arráði, og var samþykktin ]>á svo bindandi fyrir fó-
iagsmenn, sejn væri hún landslög.
Fóðurbirgðafólag skyldi hafa sérstaka stjórn, en hím
róði eftirlitsmann. Skyldi hann setja á hjá bændum
og leiðbeina þeim með fóðrunina, og færi hann minnst
þrisvar á vetri um sveitina, en oftar ef þurfa þætti.
Átti hann að vega sauðfég þrisvar og gefa einkunn
fyrir fóðrunina. Félágið safnaði fó í tryggingarsjóð
þannig, að fyrsta árið greiddi hver félagsmaður ið-
gjöld í sjóðinn er nam fyrir hvern nautgrip 3,00 kr.,
hvert hross 2,00 kr. og hverja sauðkind 25 aura, en
upp frá því skyldi árgjaldið vera fyrir hvern naut-
grip 1,50 kr., hvert hross 1,00 kr. en liverja sauðkind
10 aurar. Haldinn væri glöggur reikningur yfir inn-
stæðu allra félagsmanna, svo á hverjum tíma væri
Ijóst, hve inneign hvers félaga væri há, og þegar liann
hyrfi úr félaginu, af löglegum ástæðum, ])á greiddi
fólagið honum alla innstæðu hans í tryggingarsjóði.
Fjögur fólög voru stofnuð vorið 1922, og hófu að
•starfa þá um haustið. Voru 3 þeirra í Strandasýslu,
þar sem enn gætti áhrifa frá gamla félaginu í Fells-
lireppi, 1923 bættust við tvö lelög, 1926 eitt, 1928 eitt
og 1930 eitt. Þetta voru daufar undirtektir, 9 fólög á
9 áruyi. Þó kom það strax í ljós, að fólögin, sem voru
rækt al’ ali'ið, urðu nytjastofnanir sinna sveita.
Það, sem einkum virtist standa fyrir þrifum fóður-
birgðafólaganna, voru há iðgjöld, og sóreign manna í
tryggingarsjóði sínum. Urðu þá nokkrir til að vilja
losa inneign sína þar. Nii var það ekki hægt vegna
rsamþykkta fólaganna, en þá urðu víða einhverjir til að