Búnaðarrit - 01.01.1937, Blaðsíða 343
B Ú N A Ð A R R 1T
323
þeir safni heyjum, og á flestnm engjuni verðnr útheyið
dýrara fóður en kjarnfóður, sem hóflegur hluti fóðurs
eða með lieit, en hyrjunarstig þessa máls er ,að hver
ínaður eigi nægar birgðir til þess vetrar sem gengur í
garð. Nú þegar um % bænda landsins setja búfé sitl á
hrakin hey, þá hljóta þeir að finna hve dýrmætt væri
að hafa fornt óhrakið liey til að gefa með, og þeir sem
eru komnir svo langt, að rækta búfé, að meðal kýrin
mjólkar yfir 3000 lítra á ári, og meðal ærin gefur yfir
20 kg. af dilkakjöti, hljóta að vita vel hvaða tjón
það er, að geta ekki fóðrað svo, að þessar skepnur fái
notið sín. Til er heimili norður í Hrófbergshreppi, sem
1934 fékk tæp 28 kg. al' kjöti eftir meðalána og í haust
tæp 20 kg. Hundruð heimila hafa eins góða aðstöðu til
sauðl'járræktar, og fjöldi heimila iitið verri aðstöðu, en
verða þó að nægjast með %—ýí> ininni arð. Ég sætti mig
ekki við, að menn mæti þessum mismun eins og forlög-
um, sem þeir megna ekki að hagga við. Þeir verða að
mætaþessu sem framsýnir og dugandi menn, sem krefj-
ast þess af sjálfum sér, að þeir geti ræktað gagnsamt bú-
fé eins og þeir sem bezt hefir tekizt. Þeir eiga að neyta
þess, að reynsla er fengin fyrir því, hvernig þetta má
ske. Þeir eiga að létta sér leiðina með þvi að læra af
þeim, sem lengra eru komnir. Þeir eiga að bindast
félagsskap til að rannsaka hvernig búféð er ræktað af
mestri hagsýni. Nú er það sjaldgæl't að nokkrir tveir
bændur taki þetta viðfangsefni alveg söinu tökum. Það
er því engin smáræðis reynsla sem 40 bænda félag
eignast hvert ár, ef öllu, smáu og stóru, er haldið til
skila. Við að rannsaka fóðrunina þá rannsaka þeir
jafnframt ættir búfjárins, því þeir fylgjast með hverj-
um einstakling. Það er því óhugsandi að nokkur bóndi
vinni að þessu mörg ár, án Jiess um leið að leggja traust-
an grundvöll að virkilegum kynbótum búfjár síns.
Og þegar bændurnir hafa gaumgæfilega athugað
hvernig er bezl að fóðra og jafnframt þvi hvaða ættir