Sunna - 01.11.1932, Blaðsíða 8

40
S U N N A
konur sínar eða stingi þær með hnífum, hefir enginn neitt
við það að athuga.
Konan vinnur mjög mikið fyrir fjölskyldunni. Hún tekur
þátt í að byggja hreysi þeirra, sýður eða steikir matinn og
annast börnin. Ef fjölskyldan flytur sig, ber hún mestu byrð-
arnar. I nýja verustaðnum er komið upp kofum eða skinn-
tjöldum eða barkartjöldum, til þess að skríða inn í, þegar
óveður er. Konan aflar einnig eldsneytis.
Astralíu-svertingjar éta flest, sem tönn á festir, kengúrukjöt,
skriðdýr, orma og skordýr allskonar. Lirfur skordýra rífa þeir
í sig, eðlur og engisprettur. Engi-
sprettur þjóta stundum í hópum
yfir Astralíu. Þeir kasta engisprett-
urium á eld og brenna af þeim
vængi og fætur og sjóða síðan
búkinn. Þetta þykir þeim góður
réttur. Einnig éta þeir blöð af
vissum trjám, þá froska og fiska,
sem þeir veiða. — Svertingjar
þessir eru veiðimenn góðir. Þeir
hafa spjót og önnur kastvopn og eru mjög æfðir að kasta.
Kastvopn þeirra er kallað »búmerang«. Það er flatt kefli, um
metra á lengd og lítur út eins og krepptur handleggur.
»Búmerang« er helzt notað til skemmtunar og til þess að
drepa með smáfugla. Spjótin nota þeir við meiriháttar veiði-
ferðir.
Trúarbrögð þeirra eru á lágu stigi. Þeir trúa mjög á alls-
konar töfra og galdra, illa anda og vofur. Þeir halda að
læknar geti alveg ráðið því, hvort menn lifi eða deyi. Sumir
þeirra trúa því, að hvítu mennirnir séu innfæddir Astralíu-
menn, sem löngu eru dánir, en komi aftur til jarðarinnar
svona hvítir. Svo halda þeir einnig, að þegar þeir deyi, muni
þeir fæðast aftur í hvítum líkama.
Svertingjum þessum hefir fækkað mjög, síðan hvítir menn
lögðu Nýja Holland, meginland Astralíu, undir sig. Frh.
G. M. M.
„Búmerang“. Kaslvopn þetta
má saga úr þunnri fjöl.