Sunna - 01.11.1932, Blaðsíða 22

54
S U N N A
Laufblað og spörr.
„Ætlarðu að troða mig niður í snjóinn?" sagði
ofurlítið laufblað, þegar spörr hlammaði sér niður
á það.
„Ég athugaði ehki, hvar ég tyllti mér niður“, anz-
aði spörrinn.
„Hví liggur þú hérna í garðshorninu?"
„Vindurinn sleit mig af hríslunni og feykti mér
hingað. Það er sárt að vera slitinn af grein. Og ekki
veit ég, hvað um mig verður".
„Þú deyrð, auminginn, og verður undir fönninni".
„Það getur komið fyrir fleiri. Gæti ekki skeð, að
þú fykir Iíka og dæir? Lítill lízt mér þú vera og
ófær að verjast ofsanum".
„Ég get flogið. Og þegar hvessir, flýg ég í skjól“.
„En hvernig ferðu að, þegar fönn er yfir öllu og
þú nærð ekki í neitt til að éta?“
„Þá gefa mér góðir menn eitt og annað“.
„Eru mennirnir svo góðir?“
„Sumir“.
„Hefir þú ekkert til að éta núna?“
„Jú, meira en nóg, Mikið var hér af salla í morg-
un, mjöli og brauðmolum. Hérna höfum vér verið
mjög margir og satt oss. En hvað liggur fyrir þér?
Liggur ekki fyrir þér eyðing og dauði eins og ég
sagði?“
„Líklega verð ég troðið niður í snjóinn. Ekki getur