Dvöl - 01.01.1937, Qupperneq 26

20
b V 6 L
Niður Flámdalinn.
Ferðaminningar frá Noregi.
Hallgrímuí Jónasson kennari
Bergen-lestin skríður út úr
jarðgöngunum og inn á Mýr-
dalsstöðina.
Það er farið að halla mikið
undan, vestur af hálendinu, þótt
þessi staður sé í 870 metra hæð.
Og hér finnst manni hrollkalt
og svalt, enda þótt logn sé á og
14 stiga hiti. Niðri í Oslo voru
82 stig í skugga. Því fundust
viðbrigðin svo mikil.
Þessi litla fjallastöð liggur í
skeifumynduðum dal. — Fyrir
botni hans eru breiðar, blakkar
fannir, til beggja handa há, nak-
in fjöll. Og litlu meir en stein-
snar frá stöðinni, undir fjalls-
rótunum, gapir við svart op,
næstu jarðgöng og þau lengstu
á leiðinni, 5,3 km. Þau liggja í
gegnum Grafhálsinn.
Rétt neðan við stöðina þrýt-
ur dalinn. Hann endar á snar-
brattri brún og hengiflug hamr-
anna tekur þar við fyrir neðan.
Þarna steypir áin sér, sú er
fellur um dalverpið, niður í hvít-
um rjúkandi streng. Hún geisist
um örþröngar bergskorur, djúpt,
djúpt niður eítir hlíðinni, þar til
hún sameinast straumþungri,
kristalstærri á Flámdalsins, sem
kemur aðrar leiðir langt framan
af öræfum og ber nafn af daln-
um, sem hún fellur um.
Þegar við stígum út á braut-
arpallinn, vindur sér að okkur
ungur piltur, sem býður flutn-
ing og fylgd niður að Aurlands-
firði, er skerst inn millum hárra
fjalla, suðaustur úr Sognsæ.
En hann nær — eins og kunn-
ugt er — á annað hundrað kíló-
metra austur í hálendið.
Héðan liggur vegur niður í
dalinn og svo eftir honum endi-
löngum, fram að sjó. Sá vegur
er eina færa leiðin niður í þessa
byggð. En þó er hér ekki bílum
fært, bæði fyrir bratta sakir og
þrengsla. Farartækið er tvíhjól-
uð léttikerra með einum hesti