Dvöl - 01.01.1937, Blaðsíða 49

D V Ö L
43
Nýjar bækur
/i/iw'/ S4rf-'0t^c/
Hjörtur Halldórsson: Hraun og
malbik. Otgef.: E. Ellingsen, Rvík
1936. Ólafur Jóh. Sigurðsson:
Skuggarnir af bænum. Útgef.:
Ragnar Jónsson, Rvík 1936. Hen-
rik Thorlacius: Kynslóðirkoma. —
Gefið út á kostnað höf., Rvík1936.
Stefán Jónsson: Konan á klettin-
um. Otgef.: ísafoldarprentsmiðja
h.f., Rvík 1936. Rauðir pennar II.
útg. að tilhlutun byltingarsinnaðra
rithöfunda, Bókaútgáfan Heims-
kringla. Rvík 1936. Axel Munthe:
Frá San Michele til Parísar, pýtt
af Haraldi Sigurðssyni. Dtgef.:
ísafoldarprentsmiðja h.f, Rvík
1936. Það mælti mín möðir, valin
ljóð eftir 30 íslenzkar lconur.
Kostnaðarmaður: Þórleifur Gunn-
arsson, Rvík 1936. Davíð SteFáns-
son frá Fagraskógi: Að norðan.
Útgef.: Þorsteinn M. Jónsson, Rvík
1936. Guðmundur Böðvarsson:
Kyssti mig sól. Útgef.: Ragnar
Jónsson, Rvík 1936.
Náinn kunningsskapur við
„hraun og malbik“ hefir kennt
Hirti Halldórssyni að taka ekki
of alvarlega þær persónur, er
mótazt hafa í slíku umhverfi.
Þar með er ekki sagt, að höf-
undurinn sjái ekki hinar alvar-
Jegu hliðar hlutanna: síður en-
svo. Hitt er sönnu nær, að hann
kann tök á því að halda sjálfum
sér í hæfilegri fjarlægð frá efn-
inu, virða það fyrir sér sem að-
aldrætti, en ekki sundurlausa
smámuni, lýsa því með tilgerð-
arlausri gamansemi, sem ýmist
er angurvær eða bitur. Hinsveg-
ar mætti hann gjarnan hafa tök-
in þéttari, vinna meira úr efn-
unum — sem hann er fundvís á
— og beita hæfileikum sínum
skarpara, svo að lesandinn meir
en rumskist — glaðvakni —
þegar dregin eru fram hálfkveð-
in stef úr harmaljóðum lífsins,
eins og gert er í sumum þessara
smásagna.
„Hraun og malbik“ eru sjö
smásögur, allar stuttar. Engin
þeirra er einskisvii'ði, sumar
þokkalegar og ein — sú síðasta
— Biskupinn af Valladolid —
ágæt. Höfundinum er mjög létt
um að koma hugsun sinni og
sýnum í búning. Kynni hans af
persónum ýmsra stétta eru glögg.
En það, sem honum er bezt gef-
ið, er kýmnin, hin hispurslausa
gagnrýni, sem sárast svíður, ef
vel er beitt. Fyrir henni hopar
allt, jafnvel Oxfordhreyfingin,
,,sem þræðir úlfaldann gegnum
nálaraugað og ríka manninn
gegnum Himnaríkis hlið“, eins
og höfundurinn kemst sjálfur að
orði.
Ef við lítum svo á „Skuggana
af bænum“ eftir Ólaf Jóh.
Sigurðsson, stingur það mest í
stúf, hvað þessi höfundur, sem