Dvöl - 01.01.1937, Side 60

þeirra. Þeir, sem eiga því láni
að fagna, að hafa átt einhvern
þátt í að koma skólunum upp,
geta varla glaðzt yfir mörgu
fremur, „þegar æfi líður á‘,‘, en
ef þeir sjá þann árangur, sem
mestan — og alltaf vaxandi.
Ársritið Viðar gefur þeim,
sem vilja héraðsskólunum vel —
þótt þeir hafi ekki sérþekkingu
á skólamálum — ástæður til
margskonar hugleiðinga. Um rit-
ið er yfirleitt margt gott að
segja. Það er fjölbreytt og læsi-
legt. I það skrifa 27 menn. —
Pappír þess er góður og ritstjórn
í ágætu lagi. Fjöldi góðra mynda
eru mjög til prýðis.
Líklegt er að flestir héraðs-
skólanemendur reyni að eignast
þetta rit. í því fá þeir margs-
konar fróðleik um skólana og
skólasystkini sín. Tengslin við þá
og þau treystast. Löngun þeirra
sjálfra til þess að verða að liði
sjálfum sér og öðrum, vex — og
þá ekki sízt að verða að liði
skólunum sínum, þar sem þeir
fengu fyrst verulega að njóta
æsku sinnar og námslöngunar
við góð skilyrði, eftir að þeir
komu úr foreldrahúsum.
Auðvitað kostar Ársritið ein-
hverja peninga, sem ég veit þó
ekki, hvað eru miklir. En hér-
aðsskólanemendur hafa þá —
eins og allur almenningur — oft
litla aflögu, fram yfir brýnustu
lífsnauðsynjar. Fráleitt eru þó
krónurnar fyrir Ársritið fleiri en
sem látnar eru fyrir 5 Comm-
anderpakka eða einn „Svarta-
dauða“. En óþarflega margir
kjósa fremur að láta 5—7 kr.
íyrir sigarettur eða brennivíns-
flösku, heldur en góða og fróð-
lega bók, sem þeir geta átt sér
til fróðleiks og ánægju alla sína
æfi. — Ég þekki fremur fátæk-
an sveitabónda, sem hefir þá
reglu að kaupa góðar bækur fyr-
ir 70—80 krónur á ári. Hann
segir, að nágranni sinn hafi fyrir
reglu að kaupa 6 rjólbita til þess
,,að láta í vit sín“ og þeir kosti
jafnmikið. Bækurnar eru í þessu
dæmi bóndans „tóbak“. Eitt af
verkefnum héraðsskólanna er að
breyta hjá þjóðinni hlutföllunum
milli góðra bóka og tóbaksins —
bókunum í hag.
Y. G.
Búnaðarritiö.
50 árg. Búnaðarritsins 1936 er nýkom-
inn út undir ritstjórn Steingr. Steinpórs-
sonar. Flytur ritið ýmislegt fróðlegt og
merkilegt. Bjarni Ásgeirsson skrifar
parna góða grein um Tryggva Þórhalls-
son, Steingrímur Steinpórsson urn Bún-
aðarritið 50 ára, Páll Zóphóníasson um
sauðíjárrækt. Margt lleira er í rltinu, en
lengstu og á ýmsan hátt athyglisverð-
ustu greinina skrifar Vilhjálmur Stefáns-
son, hinn frægi landkörinuður, og heitir
hún Mataræfintýr.
Allir, sem fylgjast vilja vel með land-
búnaðinum, ættu að lesa Búnaðarritið.