Dvöl - 01.07.1941, Síða 44

202
D VÖL
völlum í nýjum grafreiti. Hann
hefir verið orðinn samgróinn mold-
inni þar; þess vegna óhugsandi að
flytja í burtu. Þegar vorsólin rís úr
hafi, táraprúð og fögur, leggur hún
geisla sína, milt og blítt, á grafreit-
inn. Það er ylur æðra heims.
Og enn situr áttræða ekkjan á
ströndinni og horfir út á djúpið.
Þegar rofar til milli raunaéljanna,
brosir hún við samferðafólkinu,
eins og ekkert hafi komið fyrir.
Hún hefir aldrei haft sorgirnar til
sýnis. Hún er enn heilsugóð og get-
ur unnið; það styttir tímann. Og
dagarnir líða í friði og ró. Sjónin
er allgóð; þó verður hún að nota
gleraugu. Sjónleysið er einn af
annmörkum ellinnar, er suma bug-
ar meira en flest annað, og er það
að vonum. Ferðin um Kaldadal
lífsins er nógu ömurleg, þótt ekki
þurfi að fara hana í myrkri.
Ólöf er hjá Helga syni sínum í
Vík. Hann er góður maður eins og
faðir hans var, og hann á góða
konu. Góðra áhrifa verða þeir var-
ir, sem aöeins eru þar stundar-
gestir. Hvað mun þá hinum, sem
daglega eru þeirra áhrifa aðnjót-
andi?
í þessu heilnæma andrúmslofti
fær Ólöf að lifa sín síðustu ár, virt
og elskuð af öllum. Og hún á fyrir
því að njóta þessara gæða.
Og hvort sem fráfall Kristjáns
verður seinasta sorgin hennar eða
ekki, þá felur hún allt þeirri for-
sjón, sem verið hefir vernd hennar
og styrkur á liðnum árum. Róleg og
æðrulaus lítur hún á geisla hníg-
andi æfisólar sinnar. Það hryggir
hana ekki. Hún hefir svo oft séð
sólarlag.
„Þann held ég ríða úr hlaðinu bezt,
sem harmar engir svæfa.
Hamingjan fylgir honum á hest,
heldur í tauminn gæfa.“
Þcim ílettnr sitt af liverjn
í ling
Það var febrúarandlit, fullt af
frosti og fjúki.
Shakespeare.
Lygin er ljótt orð. Við skulum
segja, að hann hafi hrapað í
björgum sannleikans.
Robert Browning
Stormurinn olnbogaði sér leið
fram með húsinu.
Thomas Burke.
í rskir niálshættir
Sjáðu ekki allt, sem þú sérð, og
heyrðu ekki allt, sem þú heyrir.
Það vetrar snemma hjá letingj-
unum.
Guð opnar aðrar dyr, ef hann
lokar einum.
Segðu ekki allt það, sem þig
langar til að segja, svo að þú heyrir
ekki allt það, sem þig langar ekki
til að heyra.