Dvöl - 01.04.1942, Qupperneq 19

DVÖL
Ö7
Avaxísisaliiui frá Kabúl
Eltir Babindranatli Tagorc
Margrét Sigurdardóttir þýddi
"V/TINÍ LITLA dóttir mín er ákaf-
lega málgefin. í raun og veru
held ég, að hún hafi ekki þagað
eitt augnablik, þau fimm ár, sem
hún hefir lifað. Móður hennar
þykir þetta leiðinlegt og vill gjarna
venja barnið af þessu málæði. En
það vil ég ekki. Miní minni er það
óeðlilegt að þegja. Ég tala því á-
vallt glaðlega við hana.
Um daginn, þegar ég var að skrifa
seytjánda kaflann í nýju sögunni
minni, kom Miní litla til mín, tók
í höndina á mér og byrjaði að
masa: „Pabbi, hugsaðu þér bara.
dyravörðurinn kallar kraga kráku.
Hann skilur víst ekki neitt.“
Áður en ég gæti skýrt fyrir
henni, hve ólik hin ýmsu tungu-
mál væru, var hún farin að tala
um annað.
„Veiztu það, pabbi, að Bhola
segir, að það sé fíll í skýjunum,
sem hvæsi vatni úr rananum!
Pabbi, þess vegna rignir!“
Meðan ég leitaði að svari, byrj-
aði hún á ný: „Pabbi, hvernig er
mamma skyld þér:“
„Ástkær systir,“ tautaði ég við
sjálfan mig, en mér tókst þó að
segja, alvarlegur í bragði: „Faröu
út og leiktu þér við Bholu. Ég á
svo annríkt.“--------
Glugginn á stofunni minni snýr
út að götunni. Barnið hafði setzt
við fætur mína og lék sér að því
að berja mig í hnéð. Ég var nið-
ursokkinn í seytjánda kaflann, þar
sem söguhetjan, Protoph Singh,
hafði rétt í þessu gripið Kanahan-
lota, aðalkvenpersónuna, og var í
þann veginn að flýja með hana
út um gluggann á þriðju hæð hall-
arinnar.
Allt í einu hætti Mini að leika
sér, hljóp út að glugganum og
æpti:
„Cabuliwallah, Cabuliwallah!“
Alveg rétt. Þarna labbaði ávaxta-
sali frá Kabúl í hægðum sínum.
Hann var klæddur hinum víða,
tötralega þjóðbúningi þjóðflokks
síns. Hann var með háan vefjar-
hött á höfði, poka á baki og rú-
sínuöskjur í hendinni. Ég veit
ekki hvernig tilfinningar dóttur
minnar voru, þegar hún sá þenna
mann, en hún kallaði á hann hárri
raustu.
„Nú, já,“ hugsaði ég. „Nú kemur
hann og tefur mig.“ í sama mund
leit hann við og sá barnið.
Þá varð hún hrædd og flúði