Melkorka - 01.05.1946, Blaðsíða 17

endur þar ha£t meiri hljómlistarmenntun
til að bera en áheyrendur í þessu landi.
Hljómlist virtist vera merkari þáttur í lífi
þeirra og þeir skoðuðu liana með meiri al-
vörti: Þegar maður er að eðlisfari alvarleg-
ur, verður hann snortinn af ]jví sem alvar-
legt er. í raun og veru eru létt lög eins konar
smjaður. Þau koma fólki í þægilegt skap.
Þau skemmta en hrífa ekki. Það eru alvarleg
lög sem vekja sálina.
En hljómlistarsmekkur hefur breytzt mik-
ið hér á síðustu tuttugu árum. Þetta varð
öllum ljóst, sem sungu fyrir piltana í hern-
um eða verkamennina í hernaðarverksmiðj-
unum. Ekkert, hefði verið eðlilegra en að
þeif hefðu viljað heyra létt lög. En það
kom í Ijós, að það var ekki óvenjulegt að
þeir bæðu um lög eftir Brahrns og Schubert.
Það var mjög uppörvandi.
Án efa hefur útvarpið átt merkan þátt í
því að þroska hljómlistarsmekk almennings,
en þáttur þess gæti verið langtum stærri.
Því að hljómlistarmat almennings stendur
á hærra stigi en ýmsir virðast halda. í mörg-
um útvarpssendingum væri hægt að flytja
æðri hljómlist en gert er og fá með því móti
fleiri hlustendur. En ráðamennirnir virðast
allt of oft halda, að sendingarnar verði að
flytja „niður“ til fólks en ekki „upp“ til
þess. En hlusti fólk á einhvers konar liljóm-
list, mun það smátt og srnátt krefjast betri
og betri tónsmíða.
Auðvitað er til fólk, sem aldrei lærir neitt.
Ég mun aldrei gleyma atviki, sem kom fyrir
á einum af hljómleikum mínum. Á söngskrá
voru ýms af fegurstu lögum, sent ég þekki,
og eftir söngskemmtunina komu nokkrir
af áheyrendum og báðu mig að skrifa nafn
mitt á söngskrána. Ung stúlka kom til mín
og sagði: „Úr því að ég er nú komin liing-
að, J:>á er eins gott að biðja yður að skrifa
á söngskrána, en mig langar mest til að vita
hvers vegna í ósköpunum þér sunguð ekki
„Tlie Chattanooga Choo Clioo!“ “
Enda þótt Marian Anderson skyggnist
Marian Anderson
mjög um eftir nýjum lögum nútímatón-
skálda, eru þó ýmsir Jjættir í hljómlist vorra
tíma sem henni geðjast ekki að. Og Jregar
ég spurði hana, hvernig henni félli við suma
nýju söngvana, þá svaraði hún og brosti
breitt: „Ég vil helzt syngja í sömu tónteg-
und og undirleikurinn er í.“
Eftirlætislag hennar er „Ave María“ eftir
Schubert. „Ég söng J)að í fyrsta skipti, Jiegar
ég var að læra í Fíladelfíu," sagði hún mér.
„En sé manni ekki fullkomlega ljós merking
orðanna, sem hann syngur, þá missir hljóm-
listin einnig nokkuð af gildi sínu. Þegar ég
lærði „Ave Maríu“ í fyrsta skipti, fannst
mér hún tilbreytingarlaus og leiðinleg."
Það var ekki fyrr en Marian Anderson
kom til Berlínar, og dvaldist J)ar hjá fjöl-
skyldu, sem ekki kunni ensku, í Jiví skyni
að læra þýzku, að hún reyndi við „Ave
Maríu“ aftur. Hún var að undirbúa söng-
MELKORKA
13