Melkorka - 01.05.1946, Blaðsíða 25

Konurnar og stjórnmálin
Eftir Nönnu Ólajsdóttur
Það má oft heyra á ungum stúlkum, og
raunar konum á öllum aldri, að þær álíta
stjórnmál og stjórnmálaumræður ýrnist fyr-
ir ofan skilning sinn eða neðan virðingu
sína. Þegar konur láta slík mál til sín taka,
má oft greina í látbragði hinna, að þessir
böðlar velsæmisins hljóti að vera eitthvað
geggjaðar og að minnsta kosti séu þær af-
taka leiðinlegar.
Ef við líturn nánar á Jressa afstöðu, verð-
um við að játa, að hún er ákaflega vanhugs-
uð. Þjóðfélagið, þessi stofnun, sem stjórn-
málin snriast um, er aðeins stækkuð mynd
af heimilinu og stjórn Jress jafn nrikilvæg og
stjórn heimilisins, og Jrar sem velgengni
Jress eða ófarnaður snertir okkar hag jafn
rnikið og hagur okkar eigin heimilis er ekk-
ert auðsærra en að við látum málefni Jress
okkur skipta.
Ef við lítum á atvinnugreinarnar yfirleitt,
sjáum við að karlmaðurinn hefur gengið inn
í allar greinar atvinnulífsins, einnig þær,
sem áður voru aðeins taldar kvennaverk.
Þetta finnst okkur ekkert athugavert, lield-
ur Jrvert á móti, sjálfsagt. Viðhorfið hefur
eflaus ekki alltaf verið svo, en nú höfum við
vanizt Jrví og nú finnst okkur Jrað eins og
Jrað á að vera. Konur í stjórnmálalífinu er
sjaldgæft fyrirbrigði hjá okkur og því lítum
við þær hornauga, Jregar þeirn bregður fyr-
ir. Eins og við Jrekkjum úr daglega lífinu
á maður oft erfitt með að sigrast á vananum
og þessi afstaða er vani, að vísu nokkuð rót-
gróinn, en aðeins vani. Nú er Jrað svo, að
konum og körlum er gefinn nokkuð álíka
skammtur af skynsemi og hafa Jrví bæði kyn-
in nokkuð líka aðstöðu, Jregar hennar Jrarf
við. En það er ýmislegt, sem verkar á, þegar
skynseminni skal beita, t. d. almenningsálit
og vani. Við höfum talið okkur sjálfum trú
um og látið aðra liafa áhrif á okkur í sömu
átt, að stjórnmái kæmu okkur ekki við.
Þarna eigum við að etja við bæði alrnenn-
ingsálit og vana — og beitunr ekki skynsem-
inni réttilega.
I heimilislífinu tekur konan við, þegar
maðurinn getur ekki unnið fyrir heimilinu
af einhverjum orsökum og þær konur má
telja til undantekninga, sem ekki taka fús-
lega á sig Jrá ábyrgð og berjast sigursælar
við erfiðleika, sem engin meðalmennska
dugar við. En . hvers vegna leggur konan
ekki hendur í kjöltu sér og liefst ekki að?
Ekki var hún kjörin til að sjá heimilinu far-
borða. Nei, en hún vill velferð síns heim-
ilis og sinna ástvina.
Því er hún Jrá svo skeytingarlaus um sitt
stærra heimili, þjóðfélagið?
Það er tiltölulega stutt síðan að konan
öðlaðist kosningarétt og kjörgengi, réttinn
til J^ess að liafa áhrif á gang Jrjóðmála. Sá
tími hefur reynzt fleirum en henni of stutt-
ur til að átta sig á, að stjórnmál eru ekki
einkamál nokkurra flokksforingja, heldur
hagsmunamál heildarinnar, og almennings-
álitið er ennþá hemill, sem illt er að losa.
Elve fáránleg vitleysa Jrað er, að okkur komi
stjórnmál ekki við, sjáum við undir eins og
við athugum sambandið á milli þessara
tveo§ja stofnana, heimilisins og Jrjóðfélags-
ins. Þá fyrst vegnar heimilunum vel, þegar
Jtjóðfélagið er rekið af framfarahug og með
hag heildarinnar fyrir augum, og hinsvegar
verða heimilin fljótt áskynja um hag ríkis-
ins, þegar þessi sjónarmið fá ekki byr meðal
þeirra, sem liafa verið valdir til að stjórna.
MELKORKA
21