Melkorka - 01.11.1955, Blaðsíða 6

Danði Kleópötru
Nina
Sæmundsson
myndhöggvari
Listakonan Nína Sæmundsson, sem dvalizt hefur lang-
dvölum erlendis, koin til íslands síðari hluta septem-
her síðastliðinn og opnaði listsýningu í Þjóðminjasafn-
inu 1. okt. Sýnir hún þar um 30 höggmyndir og mál-
verk, en átta ár eru liðin síðan listakonan hélt sýningu
hér síðast. Ein af fegurstu höggmyndum hennar, Móður-
ást, stendur í garðinum við Lækjargötu.
• Nína Sæmundsson hefur fengið margskonar viður-
kenningar á erlendutn vettvangi fyrir list sína. Á s. 1.
vori vann hún fyrstu vcrðlaun f myndasamkeppni sem
árlega er haldin í Hollywood f sambandi við svonefnda
madonnuhátíð, einnig hefur hún unnið í samkeppni um
gerð myndar fyrir Waldorf Astoria hótelið í New York.
Hún var scxtán ára að aldri þcgar hún lagði út á lista-
brautina, fór fyrst til Danmerkur og stundaði nám þar,
þaðan til Frakklands og stundaði listnám í París í tvö
ár. Síðan hélt hún til Ítalíu og Afríku og fluttist svo til
liandaríkjanna og hefur átt þar heima síðustu 28 árin.
mæðraskóli starfræktur á Laugavatni og
draumurinn orðinn að veruleika.
Já, úr því við erum að tala um húsmæðra-
skóla dettur mér í hug dálítil brosleg rök-
semd eins alþingismanns gegn því að aust-
firzkar konur fengju slíkan skóla á Austur-
landi, en það var mikið áhugamál þeirra um
aldamótin. Háttvirtur alþingismaður benti
á að ef slík firn yrðu að veruleika mundi
engin vinnukona fást í heldri hús á landinu!
Annars er ekki úr vegi að rifja upp ýms
stórmál sem konur liafa beitt sér fyrir. Ég
nefni háskólamálið, þann mikla skerf sem
þær lögðu til að við fengum innlendan há-
skóla. Landspítalinn. Hressingarhælið í
Kópavogi. Ég hef oft hugsað að mörg konan
væri betur komin á Alþingi en margur sem
þar situr. Og það vildi ég segja við íslenzkar
konur í dag að við getum ekki talað um það
kinnroðalaust að eiga enga konu á Alþingi.
Eg minnist brautryðjendanna sem skáru
upp herör gegn hleypidómum og hindur-
vitnum, gagnteknar af frelsisþrá. Mundi þær
Jiafa dreymt um að eftir 40 ára kosningarétt
og kjörgengi yrðu íslenzkar konur að berj-
ast fyrir atvinnulegu jafnrétti, og helmingur
þjóðarinnar, konurnar, ætti engan fulltrúa
á Alþingi.
Nei, réttindabaráttu íslenzku konunnar
er ekki lokið, segir Herdís með áherzlu. —
Sú barátta heldur áfram þar til konur fá við-
urkennt algert launajafnrétti. — Fyrir ein-
kenniiega rás viðburðanna lifi ég nú aftur
nýja sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar, ellefu
árum eftir að við öðluðumst aftur hið lang-
þreyða fullveldi — og þeirri baráttu lýkur
ekki fyrr en herstöðvar og erlendur her
hverfur úr landi. Mætti íslenzkum konum
í dag auðnast, eins og svo oft áður í sögu
okkar, að vera vökumenn þjóðarinnar, og
eldmóður, dirfska og drengskapur gömlu
brautryðjendanna, karla og kvenna, vera
okkur öllum fordæmi til eftirbreytni.
Þ. V.
70
MELKORKA