Melkorka - 01.11.1955, Blaðsíða 23

mig roðnaði hann og stóð eins og dæmdur.
Sjang-gvej rau£ fyrst þögnina: frændi, hvað
þýðir þetta orð hérna?
Hann leit í bókina og svaraði: Það þýðir
kornhýði. Svo fór hann þegjandi út.
Sjang-gvej liló að vandræðaskap hans. Nú
var ég búin að fá vitneskju um að hann er
frændi hennar og fulltrúi Norðurþorpsins í
æskulýðsfélaginu. Og svo er hann líka
menntaður maður.
Þegar ég hafði veitt þessar upplýsingar
hjá Sjang-gvej hló hún líka að mér.
Um síðasta uppskerutíma var ég að slá
maís á akrinum. Það hvessti snögglega og
gerði steypiregn. Ég leitaði því skjóls í tágu-
skýli við melónuakur. En hvað heldurðu að
ég sjái? Hann er þá kominn þar. Einkenni-
legt að hann skyldi fara þangað.
Ég stóð fyrir utan með ákafan hjartslátt.
Það rigndi látlaust.
Úr skýlinu heyrðist lág rödd: gerðu svo
vel að koma inn, ég verð fyrir utan, sagði
hann brosandi en dálítið feimnislega.
Þegar ég hafði setzt inn, settist hann einn-
ig yzt í skýlinu, en sneri bakinu að mér.
Þannig sátum við bæði og þögðum. Alltaf
rigndi og ekkert útlit fyrir uppstyttu. Ég
hugsaði um liann sem afbragðs mann.
Átt þú ekki heima { Norðurþorpinu?
spurði ég loksins. Af hverju leitarðu hingað
í skjól?
Hann varð vandræðalegur og stamaði:
Vegna þess . . . það er nær . . . heldur en
Norðurþorpið.
En þú veizt að það er ekki nær.
Nei, ekki nær, en mig langaði til að koma
hingað, sagði hann hlæjandi.
Ég gerði mér nú vel Ijóst hvað fyrir hon-
urn vakti, en spurði þó enn: Af hverju lang-
aði þig að koma hingað? Ég bara vildi það,
svaraði hann.
En ástæðan er þó einhver?
Ástæðan er . . . Er hvað? spurði ég.
Ert þú!
Ég varð vandræðaleg og hálf óttaslegin
við svarið.
Kinvevsha dansmeyjan sem iwin til Reyhjavikur
meö listamannanefndinni i sumar.
V________________________________________/
Ég man enn, eins og það hefði skeð í gær,
er hann sleit upp grasstrá, tuggði það og
kastaði frá sér og sagði: Mig langar að tala
við þig.
Tala við mig, þó ég þekki þig ekkert?
sagði ég.
Er það nú víst að þú þekkir mig ekkert?
Auðvitað. Ég veit ekki einu sinni hvað þú
heitir.
Höfum við ekki sézt áður?
Við höfum að vísu sézt, en aldrei orðið
kunningjar, svaraði ég.
Eg veit að þú heitir Dsaug Sjá-jún.
Jæja, en ég þekki þig ekki. Láttu ekki
svona, og ég lézt vera reið.
Eftir nokkrar mínútur sagði hann: Gott
og vel, ef þú þekkir mig ekki er víst bezt að
ég fari.
MELKORKA
87