Melkorka - 01.11.1955, Blaðsíða 7

Smávegis frá alþjóðaþingi mæðra í Lausanne
E£tir Drifu Viðar
íslendingar hafa verið svo heppnir að eiga
ekki í styrjöld öldum saman. Stríð hefur ver-
ið svo fjarri okkur, að haft er eftir gamalli
konu, þegar farið var í stríð á meginland-
inu: „Að þeir skuli vera að þessu, það endar
með því þeir drepa einhvern." Líka hefur
heyrzt þessi setning: „Blessað stríðið," því
það gaf okkur peninga í aðra liönd, án þess
hér væri barizt.
Ekki er svo vel að notast megi við þessar
setningar öld eftir öld, stríð eftir stríð. Ef til
stríðs kemur núna, eftir allan þann styrjald-
arundirbúning sem við höfum orðið svo á-
takanlega vör, getum við verið þess fullviss
að hvorki verður tangur né tetur eftir af
íslendingum. En sökum þess að við kjósum
að lifa og verða langlíf í landi voru, þá verð-
um við að berjast gegn styrjaldarundirbún-
ingi sem ekkert getur haft í för með sér ann-
að en tortímingu. Við verðum að mótmæla
öllum aðgerðum sem hjálpa styrjaldaröflun-
um en styðja þau samtök sem berjast gegn
þeim. Sameinuð höfum við mikið vald en
sundruð megum við oss ekki mikils.
Friðarþingin hafa til þessa verið „gegn
almenningsálitinu", af því að flest dagblöð-
in reyna mjög að gera þeirra málstað sem
liæðilegastan og varla af öðrum sökum en
þeim að dagblöðin eiga annarra hagsmuna
að gæta.
Þegar fólk sem vinnur að þessum sameig-
inlega málstað hittist, ber það saman ráð
sín, heyrir hvað öðrum líður og segir frá
sér, fer svo aftur hver til síns heima, von-
betra en fyrr, styrkara en fyrr og getur unn-
ið áfram að málefninu í sínu heimalandi í
þeirri vissu að það standi ekki eitt, að fylgzt
melkorka
sé með starfi þess, árangri og vonsvikum,
auk þess sem það hefur fengið nýjar hug-
myndir og aukinn skilning og víðsýni.
Alþjóðasamtök lýðræðissinnaðra kvenna
héldu eitthvert stærsta og mesta þing sem
haldið hefur verið í júlí síðastliðið sumar.
Var það haldið í Lausanne í Sviss og fóru
tveir fulltrúar frá íslandi, Ása Ottesen, vara-
formaður Menningar- og friðarsamtaka ís-
lenzkra kvenna, og undirrituð.
Ég hef orðið einna hrifnust af því fólki og
þeim málefnum sem ég hef kynnzt við þessi
tækifæri á þeim tveim þingum sem ég hef
átt kost á að sitja. í bæði skiptin hef ég orð-
ið fyrir vonbrigðum að koma aftur i „mann-
heim“, þar sem hin mikilvægustu og merk-
ustu málefni í heimi eru „gegn almennings-
álitinu".
Á þetta þing sem haldið var í Lausanne í
Sviss dagana 7.—10. júlí komu konur og
mæður frá öllum heimi. Þeir persónuleikar
sem stóðu að þinginu voru svo sterkir og
miklir og eldheitir að enginn þarf að efa
það, að hreyfingin er borin uppi af mestu
og beztu konum heims og hlýtur svo mikið
og gott málefni sem þetta að fara sigurför
um allan heiminn innan skamms. Ég held
þessi hreyfing eigi erindi til svo margra og
sé slík tímans þörf, að eftir nokkur ár verði
hún búin að smeygja sér allstaðar inn þar
sem jarðvegur er fyrir réttlæti og almenna
skynsemi.
Þingið taldi um 1200 fulhrúa fyrir utan
blaðamenn og gesti. Ég hef aldrei verið við-
stödd jafnmiklar hugarhræringar, því konur
sóttu þingið úr nýlendunum svo og þær, sem
71