Melkorka - 01.11.1955, Blaðsíða 9

fram svo dagsönn og ljós atvik, Ameríku í
hnotskurn séða frá minnihlutanum, — frá
þeirra hlið sem berjast fyrir skoðana- og
hugsanafrelsi og mannsæmandi lífi í nægta-
landi Bandaríkjanna.
Af því að við íslendingar flettum mest
amerískum blöðum, fyrirutan glæpatímarit-
in Satt o. f 1., verður ávallt fyrir augum
okkar svo mikið af velklæddu fólki og þrifa-
legum ísskápum, að stundum eru sum okk-
ar nærri Jdví farin að halda að það sé í trausti
Jressara blaða og Jjessara auglýsinga sem við
vorum seld svo miskunnarlaust liér um árið.
En frá sjónarhóli negrakonu gegnir allt öðru
máli: þaðan sést kúgun, fátækt og skelfing,
þaðan sést að fólk býr svo lélega að mörg
þúsund manns eru bitin af rottum á ári
hverju, þar eru hvítir menn dæmdir í 35
ára fangelsi fyrir að leigja negralijónum. Þar
eru glæjiir unglinga svo hræðilegir, að það
er óiiugsandi í þjóðfélagi Jrar sem allt er með
feldu. Og fangelsissök að berjast fyrir mann-
sæmandi lífi.
Kínverska konan Li Teh Chuan var ó-
venjuleg í'æðukona, sömuleiðis fannst mér
gaman að heyra Ninu Popovu flytja ræðu og
slafneskt skapferli í rithætti hennar, ef ég
mætti orða það svo, sem mér fannst svo seið-
andi.
Áhrifamest var Jsó að lieyra japönsku kon-
una sem lifði af Nagasaki segja frá. Eldri
japanska kynslóðin segir raunir sínar hlæj-
andi, hún má ekki láta nein geðbrigði í ljós.
Þegar Jiessi japanska kona getur ekki flutt
mál sitt með bros á vörum, hættir liún og
önnur kona, yngri, tekur við og les upp það
sem eftir er af frásögninni frá því er atóm-
sprengju var varpað á Nagasaki. Ekki les
hún hlæjandi, enda yngri kona, hún hágræt-
ur allan tímann meðan hún les, það er hróp
af heitum dreyra til okkar mannanna.
Vandamál Iieimsins eru borin fram á Jress-
um litla bletti í Lausanne, þau eru þar sam-
ankomin og vinkona mín segir: Ég held
Jretta þing láti mig aldrei í friði héðanífrá.
Drifa
ViOar
Thor-
oddsen
og Ása
Ottesen
Þetta eru málefni sem liægt er að vinna
fyrir.
Hjá sumum hefur fengizt lausn á vanda-
málunum, fátækt er úr sögunni, Jrjóðflokka-
kúgun ekki til, uppbygging í stað niðurrifs,
og stjórn sumra styður friðarmálin og við
hljótum að leita Jjangað að fyrirmynd. Til
dæmis Iiafa íranskonurnár tekið kínversku,
konurnar sér til fyrirmyndar og ætla sér að
vinna í sama anda og þær.
íranskonunum er mikið niðri fyrir, þær
rísa oft á fætur og fagna ræðukonum með
hinu einkennilega austurlandaópi. Þær eru
sumar svartklæddar og hjúpaðar, svo ekki
sér nema bláandlitið og liendur og eru græn-
ir Hlettir málaðir á linúa og teikn á handar-
baki.
Ræða konu frá íran er ömurleg skýrsla
um íbúa auðugs lands. Þar er 12—14 stunda
vinnudagur, engar almánnatryggingar, kon-
ur eignast börn á götum úti, 95% barna-
dauði.
41% af ríkisútgjöldum fara í her og stríð
en 61% af öllum fjárupphæðum í hernaðar-
aðgerðir. Skólum er lokað, fólk rekið í út-
legð, eymd og neyð á öllum sviðum.
MELKORKA
73