Melkorka - 01.11.1958, Síða 17

Hugleiðing um gamanmynd
Eftir Valborgu Bentsdóttur
Herra húsmóðir, hét myndin og var auglýst sem
grín. — Að haustnóttum, þegar höfuðborgin er gjör-
sneydd ailri kímnigáfu, er vissulega þakkarvert að vera
boðið upp á hlátursefni. Og trúgjarnar mannverur
láta tælast í bíó í þeim tiigangi að hlæja. Það er að
vísu ergilegt að vera narraður um grínið, en myndinni
var þó ekki alls varnað um þá hluti. Því þó höfundi
myndarinnar virðist ósýnt um að sýna skemmtilega
atburði er það vissulega skoplegt hvernig efnið snýst
í höndunum á honum. Eftir því sem myndin var aug-
lýst er henni ætlað að sýna skopmynd af því, hvernig
fer, ef húsfreyjan bregzt þeim „heilögu skyldum" að
skúra sjálf gólfin sín, en velur sér annað ævistarf. En
karlkynið er það grátt leikið i myndinni, að jafnvel
mér harðsvíraðri kvenréttindakonu rann það til rifja.
Efni myndarinnar var i stuttu máli. Ungir blaða-
menn, karl og kona, sqm vinna við sama blað, ganga í
hjónaband. Það kemur fljótt j ljós, að konan er manni
sínum miklu fremri í starfi við blaðið enda er vegur
jiennar br<itt gerður þar meiri. Eiginmaðurinn, sem er
HiesJa gæðasál, liefur ekkert við þetta að athuga, og
ber það vissulega vott um meiri gáfur en þessu mann-
kerti er annars ætlað að sýna. — Barn bætist i búið og
þá hefst það vandamál, hvernig þess verði gætt meðan
hjónin eru við vinnu sína. Vinnukonurnar reynast
Stopular og ein þeirra hleypur úr vistinni á miðjum
dcgi. Konan telur sig nauðbeygða til að fara heim, en
vfirmenn hennar ern nú ekki alveg á þeim buxunum,
að hún geti farið í miðju kafi, hún er ómissandi á
sínum stað, en eiginmaðurinn getur fengið frí, starf
hans er ekki þýðingarmeira en það, að þar getur annar
hlaupið í skarðið.
Hjónin gcfast upp við hjúahald og hlutverkaskipt-
ingin verður öfug við það venjulega. Konan vinnur við
blaðamennskuna, en eiginmaðurinn gætir bús og barns
og ferst |rað með þeim ágætum að ætla mætti, að hann
væri til þess fæddur. Konan aftur á móti stundar starf
sitt utan heimilis, heldur áfram að vinna sér frama og
virðist vera á alveg réttri hillu í lífinu. Hinn óvið-
jafnanlegi eiginmaður vinnur húsverkin möglunarlaust
þar til konunni verður það á að gleyma brúðkaups-
degi þeirra, sem hann hefur búið sig undir að halda
hátíðlegan með kræsingum og tilstandi. Karlmaður-
inn verður Jrá svo „kvenlega" viðkvæmur að hann fer í
fýlu og konan verður að hýrast næturlangt á stofusóí-
anum.
Og hana fcr að dreyma. Marsbúar koma á flugdiski
til jarðar. Risavaxin vera í málmhylki með lítinn titt
við hlið sér ræðir við konuna, sem er þar mætt sem
blaöamaður. „Er þetta barnið þitt?" spyr blaðakonan
og bendir á tittinn. „Nei, þetta er maðurinn minn,"
svarar málmhylkið frá mars, sem er kvenkyns. Kvenna-
ríki er þá orðið það mikið á þeirri plánetu, að karl-
kynið hefur ekki einu sinni skilyrði til að vaxa úr
grasi.
Draumakongn hröklast heim í eigin íbúð. Þar verður
á vegi þennar pínulítjð kríli, sem við nánari gætur
reynist vera hennar löglegi eiginmgður kominn í nið-
urlægjngu þejrra marskarla.
Konan vaknar með andfælum og verður svo fegin að
finna karlmann sinn j fullri stærð, að hún er fús til að
verða litla konan hans, svo hann minnki ekki meir.
Það var og. Konan má sem sé ekki sýna hvað f henni
býr því við það minnkar karlmaðurinn svo að hann
ber ekki sitt barr. Hann er sem sagt ekki samkeppnisfær
við konuna nema við húsvcrkin, þar hélt hann þó velli.
Þetta er meinlaust grfn. en þó cr ósmekklega illa
með karlmennina farið. Hiutverk konunnar f at-
vinnulífinu verður aldrei það að gera karlmanninn
minni. Hann mun þvert á móti vaxa við það að fá
þann keppinant, sem mikilhæf kona verður honum. Og
vandamál barnagæzlunnar, þar sem konan velttr sér
annað ævistarf en húsverk. verður ekki levst með jiví að
senda eiginmanninn heim, hvorki f gamni né alvöru.
En það er önnur saga en að fara f bfó og hlæja að al1t
fiðrti éh manni er ætlað að hlæja að.
A haustmánuði 1958.
Vdlborg Bentsdóttír.
melkorka
89