Heilbrigðismál - 01.12.1984, Qupperneq 30
Læknisfræði og kristin trú
Grein eftir dr. Ásgeir B. Ellertsson
vel Huggun og styrkur Sálgæslan
Aö líða
Læknisfræði og kristin trú eiga
ýmislegt sameiginlegt. Læknisfræðin
fæst við manninn alian, þannig að
stefnt er að líkamlegri, sálarlegri og
félagslegri vellíðan mannsins. Bibl-
ían höfðar einnig til mannsins alls, til
sálar, anda og líkama, þó að aðal
mark og mið kristindómsins sé boð-
un fagnaðarerindisins um Jesúm
Krist. Læknisfræðileg og kristin sið-
fræði snertast á ýmsan hátt. í þessu
sambandi má t.d. nefna afstöðu til
líknar og til lífs og dauða, svo og til
annarra þátta eins og tæknifrjóvgun-
ar, fóstureyðinga, líknarvíga o.s.frv.
Læknar fást við rannsóknir á sjúk-
dómum og beita vísindalegum að-
ferðum við lækningar og meðferð,
sem reynslan hefur sýnt að geri
gagn. I Biblíunni er aftur á móti
talað um lækningar fyrir trú, og að
leggja hendur yfir sjúka og biðja
fyrir þeim. Bæði læknisfræði og
kristindómur leggja áherslu á að
ætíð sé veitt hin besta læknisfræði-
lega aðstoð. Guðs orð kemur þannig
inn í læknisfræði, hjúkrunarfræði og
skyldar greinar, og þar af leiðandi
inn í starf þeirra kristinna einstakl-
inga sem vinna á sjúkrahúsum.
Kristin siðfræði gefur tilefni til um-
ræðna á kristilegum grundvelli og til
þess að afstaða sé tekin út frá kristi-
legum sjónarmiðum.
Við sjúkdóm eða slys er maðurinn
hrifinn út úr daglegri tilveru sinni.
Það getur verið eitthvað smávægi-
legt á ferðinni, en einnig alvarlegri
hlutir, þar sem um líf og dauða er að
tefla. En viðkomandi er stöðvaður í
önn dagsins, alls konar hugsanir
koma upp í hugann. Hvers vegna
kom þetta fyrir mig? Hver annast
mína nánustu i veikindum mínum?
Hvað um starf mitt? Hvernig fer
þetta allt saman? Einnig fara menn
oft að hugsa um stöðu sína almennt í
lífinu. Skyldi efnishyggja og metnað-
ur hafa setið í fyrirrúmi? Snerist allt
um að vinna, borða og sofa, og
gleymdust andleg tengsl við maka
eða börn?
Undir svona kringumstæðum
verður tilfinningalíf viðkomandi
manna næmt og opið. Á spítalanum
eru læknar, hjúkrunarfræðingar,
sjúkraliðar, félagsráðgjafar og aðrar
heilbrigðisstéttir til reiðu. Þessir að-
ilar leggjast á eitt til að létta líkam-
lega og sálarlega þjáningu. En and-
legt líf sjúklingsins þarfnast oft einn-
ig næringar. Bænir hans stíga til
Guðs, en huggunarorð og styrk þarf
hann einnig. Hvernig er þessum
þætti sinnt á spítölunum?
Mér hefur alltaf fundist að þrír
hópar fólks væru sérstakur akur þar
sem kirkjan gæti látið rödd sína
heyrast með góðu móti. bað eru
börn, gamalmenni og sjúklingar. Til
þesssara hópa er auðvelt að ná með
kristinn boðskap. Hvernig hefur ís-
lenska Þjóðkirkjan sem stofnun
plægt og sáð í þennan akur?
Hérlendis játa um það bil 98%
þjóðarinnar kristna trú, lang flestir
eru lútherskir. Á sjúkrahúsunum í
Reykjavík eru um 70% sjúklinga frá
höfuðborgarsvæðinu og hinir utan af
landi. Sóknarprestar þeirra sókna,
þar sem spítalarnir eru, annast guðs-
þjónustur á viðkomandi stofnunum.
Mikið heppilegra væri að sjúkrahús-
prestur, sérmenntaður í sálgæslu,
annaðist andlega þjónustu á spítöl-
unum. Presturinn gæti verið ráðinn
beint af kirkjunni til þessara starfa
eða alveg eins af sjúkrahúsinu sjálfu,
þannig að hann tilheyri starfsliði við-
komandi sjúkrahúss. Á Grensás-
deild Borgarspítalans starfar prestur
í hlutastarfi, hann er sem sagt einn af
starfsliðinu. Eitt kvöld hálfsmánað-
arlega hefur hann guðsþjónustur
fyrir sjúklinga, og einn morgun í
viku geta sjúklingar átt við hann við-
töl. Þegar presturinn hóf starl á
deildinni gekk hann stofugang með
læknum og hjúkrunarfræðingum,
var kynntur starfsfólki og sjúkling-
um. Sjúklingar geta sjálfir snúið sér
beint til prestsins eða gert það fyrir
tilstuðlan deildarhjúkrunarstjóra.
Presturinn sjálfur auglýsir einnig
sína viðtalstíma í sambandi við
guðsþjónustur. Þessi starfsemi hefur
gefist mjög vel, og hafa margir sjúkl-
inga notfært sér hana.
30 HEILBRIGÐISMAL 4/1984